3VOOR12/UPDATE: The New Hip: ongedwongen en nuchter

“We hoeven ons niet te bewijzen tegenover wie dan ook”

Dyon Schlebos, ,

Het verhaal achter The New Hip: hoe hebben de bandleden elkaar gevonden, wat vinden zij van de Tilburgse muziekscene, waarin verschilt de band van andere projecten als Woost en One In A Million en waarom komt hun debuutalbum alleen uit op internet? Een nuchter gesprek met de Tilburgse mannen die vooral spelen omdat ze van muziek houden in het kader van de nieuwe serie: 3VOOR12/UPDATE.

“We hoeven ons niet te bewijzen tegenover wie dan ook”

The New Hip stond op 22 juni 2005 hun muziek te spelen op Brabants Bont in de Kleine Zaal van 013 en ze werden omschreven als nu-grunge à la Audioslave met een energieke performance. Zo’n anderhalf jaar later duiken ze ineens weer op en staan wederom op het Tilburgse podium, ditmaal voor het Newclectic feestje van Bidi Bookings. Donker en rauw zijn twee termen die opkomen wanneer de logge stonergrunge riffs door de zaal gieren in combinatie met de rasp in de stem van Erik van Haaren. Een ruime maand later zoek ik The New Hip op in een oefenruimte van de Hall Of Fame te Tilburg. Wanneer ik de donkere oefenruimte betreed, zie ik, als ik goed kijk, de leden van de band in een hoek op een bank zitten. Dit zijn Erik van Haaren (One In A Million, The Undeclinables) op zang, Pieter Holkenborg (ex-Woost) op drums, Ton de Munnik en Jair Yess nemen de gitaren voor hun rekening en de lage tonen van de band die eerst werden verzorgd door Marcin Felis, zijn nu overgenomen door niemand minder dan Joost van Haaren (Krezip). De sfeer is gelaten; iets dat dit interview én de band zelf zal typeren. Om met een duidelijke introductie van de band te beginnen, vraag ik hen waar de naam The New Hip vandaan komt. In eerste instantie heeft zanger Erik van Haaren 'geen flauw idee'. Wanneer ik hem verwijs naar de biografie van de band, waarin staat dat ze met de band mediahypes op de hak nemen, antwoordt hij met: “Ja, maar dat is een bio hè”. Geloof dus nooit steevast wat er in een bandbiografie staat. Maar de laatste ronde van gehypte Britpop-bandjes, die zonder cd-release maar slechts met een website en MySpace de wereld veroverden, is toch wel van invloed geweest. Zo is The New Hip ook niet van plan om een fysiek album uit te gaan brengen. Erik oppert meteen dat hij het internet ziet als een beter medium dan radio, waar je er eerst voor moet zorgen dat het radiostation in kwestie je muziek ook te pruimen vindt vóór je single te beluisteren is. “Nu kan de muzikant z’n ding kwijt en kan iedereen het horen.” Wanneer drummer Pieter Holkenborg zich in de discussie mengt en vertelt dat hij al die Britpopbandjes van de laatste tijd wel erg veel op elkaar vindt lijken, wijst Erik erop dat zoiets toch altijd blijft. “Kijk maar naar de grunge-golf en de punkperiode.” ONTSTAAN “Ja, hoe is het nou eigenlijk écht begonnen,” vraagt de zanger zich af wanneer ik hem de vraag stel hoe de band ontstaan is in 2003. Erik vertelt dat ze vanuit een schoolopdracht van de Rockacademie, waar de bandleden elkaar van kennen, begonnen te spelen en het zó leuk vonden dat ze er meer mee wilden doen. “Het was gewoon te zonde om dit te laten liggen en weer verder te gaan met een volgende opdracht.” Behalve gitarist Ton de Munnik en Pieter Holkenborg, beide bijna afgestudeerd, heeft de rest van de band de rockschool niet afgemaakt. Erik had niet echt het idee dat hij iets aan het bijleren was: “De ondernemingsrichting had ik nog wel kunnen afmaken, maar daar had ik weer geen tijd voor omdat ik in de studio moest zitten voor One In A Million; dus dat schoot ook niet erg op.” Ook ziet hij de school niet als een vereiste om later succesvol muziek te gaan maken. “Het is wel cool dat je via de Rockacademie andere muzikanten leert kennen, zoals die van Woost,” vult Pieter aan. Op de website van The New Hip is te lezen dat zij inspiratie halen uit bands als Queens Of The Stone Age en The Mars Volta. Hoe zouden zij zelf hun muziek omschrijven? “Rock!” is het eerste dat Pieter roept. Later nuanceert hij de band als een kruising tussen Black Sabbath en The Stooges. Erik noemt vooral punk- en stonerinvloeden. Zoals zoveel bands komt ook hier het cliché om de hoek kijken dat zij zich moeilijk in één hokje laten stoppen en dat de invloeden van elk bandlid afzonderlijk zijn bijdrage geeft aan het geluid van The New Hip. Dat geluid is wel veranderd sinds 2003: “Er is veel gebeurd in de tussentijd. Dat hele Queens Of The Stone Age-gebeuren kwam ineens voorbij varen en er zijn zoveel nieuwe bands en redelijk nieuwe muziek bijgekomen, dat we daardoor ook anders zijn gaan klinken. Ook wisselingen tussen leden in de band hebben hieraan bijgedragen. Toen Pieter erbij kwam was dat echt in één klap een duw vooruit. Daardoor gingen we oude nummers herzien en dat gaf een frisse kijk op de zaak.” DOWNLOADEN Het is nu 2007 en de nummers zijn al een tijd te horen op de website. Komt het debuutalbum eigenlijk nog uit op plaat? Gitarist Ton: “Ten eerste heeft de band hier en daar behoorlijk stil gelegen. Nu zijn we weer écht begonnen met repeteren en spelen.” “Dit heeft ook alles te maken met de losse sfeer die binnen de band hangt,” zegt Erik. “We hebben ook een hele lange tijd geen vaste repetitiedag gehad, omdat we zoiets hadden van: we zien wel wanneer we spelen. Dat is ook een beetje het nadeel van een ongedwongen sfeer: je mist overzicht en structuur. Verder heb ik zoiets van: de nummers staan online op www.thenewhip.nl en zijn voor iedereen te downloaden. Wat mij betreft blijft dit gewoon zo. Ik denk dat vooral een band als The New Hip een groter publiek bereikt door het op deze manier uit te brengen dan dat een mooi glimmend plaatje ergens in een cd-bak ligt weg te rotten. Ik vind het internet op dit moment een net zo’n hoogwaardig medium als een cd uitbrengen. Veel meer mensen horen het en vooral jouw doelgroep. Een cd die je uitbrengt moet toch meer afgedwongen worden via allerlei kanalen en dat is een stuk lastiger. Daarbij kost het ook meer geld. We richten ons liever nu op een nieuw album. Zodra die klaar is, dán bedenken we wel wat we ermee gaan doen.” Zoals bekend is The New Hip een samenraapsel van verschillende bands die zijn oorsprong vinden in Tilburg. Waarin verschilt The New Hip, behalve de muziek, van andere projecten waarbinnen de bandleden ervaring hebben? “Bij Woost was het veel serieuzer qua benadering. Één keer in de twee weken werd een vergadering gehouden met de boeker en het management erbij,” vertelt Pieter. “Nu ben ik veel meer bezig met muziek maken en optreden en dat vind ik wel prettig.” Erik legt uit dat bij One In A Million en The Undeclinables verwachting een grote rol speelt. “Je bent veel meer doelgericht bezig om iets te bereiken en dit komt ook terug in het bedenken van liedjes. Wat gaan we nu wél spelen en wat niet? Je moet weer iets zien waar te maken met je volgende album. Bij The New Hip is de sfeer veel meer ongedwongen en kunnen we gewoon doen wat we willen. We hoeven ons niet te bewijzen tegenover wie dan ook.” GOEDE MOED Wanneer de Tilburgse muziekscene wordt besproken, wordt het mij duidelijk dat zij niet helemaal bekend zijn met deze scene. Pieter denkt het te weten: “One In A Million, Woost, Krezip, Duo Van De Holkenberg,” waarna een luid gelach de repetitieruimte vult. Erik is van mening dat door de Rockacademie er niet meer écht typische Tilburgse bands als The Travoltas en Brotherhood Foundation bestaan. “Het is meer muziekmakerij overal en niet echt één scene die kenmerkend is.” Hij vraagt zich dan ook af óf er nog wel een Tilburgse scene bestaat. Ton gooit het vooral op de metal die speelt in Tilburg. Of ze zelf iets gaan bijdragen aan de scene weten zij niet. Erik denkt meer buiten Tilburg: “Dan speel je driehonderd keer in 013, vijf keer in de Cul De Sac, een keer in Paradox en dan heb je het wel gehad. Dat kun je jaren op een rij blijven doen, maar uiteindelijk kent iedereen het ook wel weer. Je bent een band en je wil op zoveel mogelijk verschillende plekken spelen.” Dat is ook meteen een voornemen dat The New Hip op zich neemt als we het hebben over toekomstplannen: veel live optreden om hun debuutalbum te promoten. Het album, dat de titel This Album Starts Off Just Like Any Album draagt, weerspiegelt nogmaals de nuchterheid van de band. “Ik vond het wel een leuk contrast met de bandnaam The New Hip en vervolgens ‘net als elk ander plaatje’,” voegt Erik toe. Verder gaan ze hun nieuwe bassist Joost van Haaren ‘inwerken’. Joost, de broer van Erik, zegt er veel zin in te hebben en ziet dit als een leuke afwisseling met zijn andere band Krezip. The New Hip begint in ieder geval vol goede moed aan 2007 en zijn hopelijk nog veel te zien dit jaar op de podia in en rond Tilburg.