De tweede editie van Freakfest vond op eerste paasdag plaats in de kleine zaal van de 013. De avond was rijkelijk gevuld: meer dan vijftien acts traden op. Daartussen zat veel noise, een vleugje tekno en een schepje breakcore. Freakfest kende banale en genitale momenten, maar gelukkig ook geniale. NEUROBIT Een van de eerste artiesten van de avond is Neurobit. Hij vervormt, op het podium, de geluiden uit een Nintendo Gameboy en houdt een krakende digitale noise sound over. Soms lijkt het alsof er een andere structuur van 'variatie op krakend kotsgeluid' in Neurobits muziek komt, maar dat lijkt maar zo. Volgens de website van Nintendo zijn er wereldwijd meer dan 110 miljoen exemplaren van de Gameboy verkocht. Dat is veel. Volgens het programma van Freakfest duurt Neurobits act vijftien minuten. Dat is lang genoeg. MAGRIET Na de 8-bit klanken van Neurobit mag "Margriet kicks ass" een half uur lang haar spreekwoordelijke ding doen. Dat 'ding' houdt in dat Margriet, met een witte pruik op en een overall aan, in haar zelfgemaakte stellage een half uur lang noiseklanken produceert. Haar handen glijden aarzelend over haar apparatuur, die zo te zien bestaat uit een stalen buis en wat mengpaneeltjes met effecten. Door een metalen voorwerp tegen de buis te houden ontstaat de ruis, de noise en de vertraagde walvissenkreten die achterstevoren worden afgespeeld. Met een man of twintig staat het publiek Margriet aan te gapen. Het is interessant om te horen hoe Margriet met de dynamiek van het geluid werkt, ze varieert mooi tussen hard en zacht. THE! DIE! DIE! DIE! Na Margriet volgt The! Die!Die!Die! Een man staat met zijn rug naar de zaal. Hij heeft een monstermasker op, draagt daarnaast enkel een korte broek en er staat met rood spul 'real' op zijn rug geschreven. Hij hijgt en kreunt in een microfoon. Maar geen menselijke stembanden kunnen het geluid produceren wat vervolgens uit de boxen komt: Daar komt elektronica aan te pas. Na een paar minuten kreunen draait de man zich om. Hij blijkt een dikke buik te hebben, waar met hetzelfde rode spul 'love' op staat geschreven. Soms is wat hij zegt herkenbaar. "Motherfucker", klinkt het dan vervormd uit de speakers, terwijl hij schudt met zijn lichaam en zijn vrije hand in zijn kruis rondwoelt. THE JIM MORRISONS Halverwege de set van The Die!Die!Die! komen The Jim Morrisons op. De noise producerende zombiesoldaten spugen op de buik van de dikke halfnaakte man en die loopt daarna van het podium af. Maar het geluid stopt niet, ook niet als The Jim Morrissons hun act doen van de zaal in rennen, mensen wegduwen en met microfoons smijten. De 3VOOR12/Tilburg fotograaf moet het bezuren: een van de twee soldaten duwt hem omver en gaat op zijn borstkas zitten. De in de zaal aanwezige mensen reageren met een mengeling van gelach en ongeloof. DR BIBBER Na The Jim Morrisons is het wederom tijd voor een noise-act; Dr Bibber. De dokter is een kerel van middelbare leeftijd die, gekleed is in slechts een korte broek en zwarte laarzen, zijn cassettebandje met muziek afspeelt en daaroverheen teksten opdraagt. "Buurvrouw, heb je nog een kopje suiker!", schreeuwt Bibber. "Ik wil ook neuken!" Bibber heeft ook een tros bananen bij zich, die hij kapotstampt en in zijn broek stopt. Een toeschouwer die hem een sigaret wil geven glijdt uit over de prut op de grond en moet naar het ziekenhuis. Een slachtoffer op het carnavaleske noise altaar van Dr Bibber. DDAMAGE Na Dr Bibber volgen Ddamage (interessante breakcore act uit Parijs en een verademing na alle noise), Sah Selecter (Crackbeats dj), Fire in the Head (Amerikaanse noise trio met een schreeuwende frontman, op het hoogtepunt van de set staat een van de bandleden op zijn apparatuur te beuken en dondert hij vervolgens van het podium af), een gelegenheidskwartet van lounge dj's (meer noise) Vulvax (verkleedpartijtje van een meisje en een jongen die - je raad het nooit - noise genereren met een winkelwagentje; de jongen laat zijn piemel zien) en Jason Forrest. JASON FORREST Na alle obscure noise acts waarbij de muzikaliteit ver te zoeken is, is het optreden van Jason Forrest een fris bad. "And now for something completely different", kondigt Forrest zijn driekoppige band dan ook aan. Een vrouw bemant de keytar, een man de gitaar en Forrest zelf zingt, schreeuwt en staat aan zijn laptop. De muziek klinkt als een kruising tussen hiphop en breakcore met als versiering een beetje LCD Soundsystem, jaren '80 gitaarriffs en electroboogie akkoorden. Frontman Forrest grapt met het publiek, laat ze meezingen en zorgt ervoor dat er gedanst wordt. De toegift (een cover van 'The Final Countdown') is geniaal en dat was het dan. Twee dj's (Electerra en Rioteer) draaien tekno om Freakfest af te sluiten, een stroming die nog verbazend veel dansers weet te bekoren, zo om half vier 's ochtends. Om vier is het dan klaar. Het was een lange nacht.