Spinvis heeft zich de afgelopen jaren een eigenzinnig en origineel muzikant getoond. Met twee prachtige albums mag hij zich inmiddels tot de top van de Nederlandstalige muziek rekenen. Het beste komt Spinvis tot z’n recht in kleine liedjes waarin hij zijn dromerige teksten bijna achteloos opleest. In Cul de Sac was er jammer genoeg minder ruimte voor die intimiteit, maar het werd wel een feestje. MEEZINGEN Het lijkt wel of iedereen van tevoren wist dat Spinvis pas een uur later dan gepland begint met spelen, want pas rond een uur of 12 wordt het echt druk in Cul de Sac. Spinvis en zijn band (inclusief accordeonist) maken een ontspannen indruk en spelen erg ongedwongen. In een broeierige Cul de Sac laten ze meezingers horen als Smalfilm, Ik Wil Alleen Maar Zwemmen en Voor Ik Vergeet. Deze nummers komen goed tot hun recht en zijn dynamischer dan op de plaat. Het publiek, dat tot aan de rand van het podium staat, vindt het allemaal prachtig en zingt de refreinen volmondig mee. NUANCE Maar als Spinvis intiemere nummers ten gehore brengt, moet het werk toch echt aan kracht inleveren. De nuance is weg en de breekbare liedjes verworden tot lompe, toch wel wat saaie stukken met weinig karakter. Jammer ook dat het geluid er niet helemaal lekker uitkomt. De accordeon is pas na het vierde nummer een beetje te horen. Dat zal het publiek echter een zorg zijn, want nadat de set is afgesloten, roept men om meer. Een uur Spinvis blijft iets bijzonders en hem gratis te zien spelen in je stamkroeg is een prachtige manier om een mooie zomer in te luiden.