De line-up van het Fret Alive! festival '07 beloofde heel wat. Veel gevestigde namen sierden de poster, zoals Intwine, Postman, C-Mon & Kypski en zZz. Namen die veel mensen op de been brachten, want het was lekker druk in 013. Maar moeten we al die namen nu weer voor de honderdste keer gaan zien? Recensent Wouter Jaspers besloot anders en bezocht lukraak drie verschillende optredens. Hieronder het resultaat van een avondje rondstruinen op Fret Alive! MOKE Vooropgesteld: Moke is een goede gedegen band, die doen waar ze goed in zijn.Het is een band met bravoure en uitstraling, die ook ditmaal weer te zien is in de Kleine Zaal van 013. De mensen klappen, iedereen is tevreden. Okay, dan heb ik dat in ieder geval al gezegd en daarmee hopelijk alle klachten over het komende stukje enigszins afgewimpeld. Wat is Moke namelijk nog meer? Voorspelbaar? Ja. Weinig vernieuwend in het genre? Ja. Een zoveelste Snow Patrol meets UK-indiebandjes rip-off? Ja. Maar toch ook niet. Moke is namelijk uiterst moeilijk te recenseren. De reden? Het klinkt allemaal gelikt, de songstructuren zijn zéér okay en het geheel is bijzonder catchy, maar het is iets wat we al honderd keer gehoord hebben. Of nee, maak daar maar duizend keer van. Waar is het scherpe randje, waar wijkt deze band af van de norm? Nergens. En dat is nou jammer, want het potentieel is wel degelijk aanwezig om iets toe te voegen aan wat er al is, in plaats van maar weer al die clichés op te hoesten. Het zijn vijf lieve jongens, met mooie lieve kapsels, met mooie gitaren, die mooie liedjes spelen. Niets meer en niets minder. GREEN HORNET Van Moke is het meteen doorlopen naar Green Hornet in de Bat Cave. Janneke Riplet, zangeres van The Riplets en presentatrice van de avond in de Bat Cave kondigt de band aan met de woorden: "Groningen, Rock 'n' Roll!" Of ze uit Groningen komen is aan de band niet te zien, dus dat nemen we maar van haar aan. Dat dit Rock 'n' Roll is, dat is zeker! Green Hornet is gaan met de banaan, rock till you drop en zo kan ik nog wel even doorgaan. De sound? Psychedelische garagepunkblues met raggend orgel. En dat bij het quasi-intellectuele nette-mannen-label Excelsior! Dit zijn de Skidmarks (God hebbe hun ziel) mét orgel, maar zonder die fantastische brulboei aan kop. En dat is wat Green Hornet mist; een flamboyante frontman. Eentje die door een brandende hoepel springt als het nodig is, aan de lichtinstallatie gaat hangen en nergens ene fuck om geeft. Of misschien hadden de heren vandaag hun dag niet echt? Waar Moke nog de illusie hoog wil houden dat het ergens over gaat wat ze doen, gaat Green Hornet voor het feestje. En dat komt er. Goed gebruikmakend van de instrumenten die ze hebben (zonder bas dus) spelen ze een strakke en gedegen set. Het is goed om de mensen in de Bat Cave weer een keer te zien dansen... DEMOPANEL Na een kort rondje door de foyer beland ik uiteindelijk bij het Fret Alive! Demopanel, dat met deskundige blik de ingezonden demo's beoordeelt. Dit alles gebeurd in een druk foyercafé, waar de aangemelde acts door onder andere Joost Heijthuisen en Vincent Koreman (Vatican Analog/Ex-heel veel bands) onder de loep worden genomen. Ook enkele Tilburgse acts durfden het aan en stuurden hun MySpace-pagina in ter beoordeling. Gitta, studente aan de Rockacademie, wordt goed beoordeeld op haar jazzy singer-songwriter sound. Het merendeel van haar nummers wordt beluisterd en het oordeel van de jury is dat er veel potentie schuilt in haar muziek. Wel wordt aan haar meegeven de band maar te laten zitten. Volgende keer eerst de liedjes mét band luisteren? Unity, een Tilburgse raw hiphop crew, werkt in positieve zin op de lachspieren. Hun rauwe, vol sarcasme doorspekte teksten vinden snel aanhang bij het publiek. Ook de jury is er over te spreken. Vincent Koreman roept uit het meteen te willen boeken op Zuid bij Zuidwest en de ook de andere panelleden vinden de crossover tussen metal en rap, in combinatie met klassieke samples zeer te kunnen waarderen. Over andere acts zijn de panelleden minder te spreken. Zo komt de ska van Skabadivers er niet helemaal heel vanaf. "Het is leuk als feestband, maar als je serieus bezig wilt zijn moet je wel aan de scherpe randjes gaan werken." en "Ik haat ska nu eenmaal, dus ik ga hier niets over zeggen." Voor artiesten is dit een bijzonder interessante manier om eens een professionele mening over je demo te horen. Een succes! zZz Als afsluiter van de Kleine Zaal staat zZz gepland. Een half uur later dan eigenlijk de bedoeling was, starten beide Amsterdammers en binnen no-time staat de zaal te dansen op de rauwe, geile, opstuwende mix van orgel, drums en zang. Naast 'oude' tracks als Ecstacy en Lucy worden ook nieuwe nummers gespeeld, die in het totale plaatje wel een beetje vreemd uit de hoek komen. Waarom? Ze zijn vrolijker, melodieuzer en minder donker dan de tracks van de eerste cd. Erg? Nee. Wel is duidelijk te merken dat ze die eerste cd al meer dan 300 keer live gespeeld hebben, de nieuwe nummers rammelen namelijk net iets meer dan de routineuze songs van het eerste album. Voor de band zelf lijkt het dan ook een verademing om nieuwe nummers te spelen. Het publiek gaat los, met zelfs plastic afdekzeilen boven het hoofd en als de toetsenist tijdens het laatste nummer ook nog eens op zijn instrument gaat staan om met een orgel te gaan zwaaien kan het helemaal niet meer stuk! zZz is een band die, waar ze ook komen, een hoogstaand feestje kan bouwen en dat is iets wat niet veel bands hen na zullen doen. Een geslaagde afsluiter voor een avond van wisselende kwaliteit. - Schrijver Arjan Heijdens was ook aanwezig op Fret Alive! en zijn recensies zullen spoedig hier terug te vinden zijn -