140 kilometer verderop staat Soulfly op een podium te grunten. Niet hier op Elastiek in Hilvarenbeek. Op de afsluitende dag is gekozen om in het begin vooral te leunen op achteroverleunmuziek. Beter bekend als slaapmuziek. Hoezo dan? Nou. DOMMELVOLK EN WÉ-NUN HENK Wie vreemd opkijkt bij de naam zal nog vreemder opkijken bij de muziek van het Dommelvolk. Denk violen, accordeon, kabouters, ridders en elven. Dan heeft u waarschijnlijk al een zeer goed beeld van de muziek zelf. Juist, middeleeuwse folk. Monty Python's Brave Sir Robert uit The Holy Grail, maar dan op zijn Nederlands. Kort samengevat: saai, te gemakkelijk en eentonig. De afwisseling is ver te zoeken in zowel de liedjes als het geluid. De zeurende violen en beperkte tekstkeus doen mij afvragen waarom er geen irritante dwarsfluit het geheel afmaakt. Door het uitblijven van de fluit wordt het optreden van het Dommelvolk nog enigszins gered. STATIC NOISE Mondharmonicanist Toots Thielemans, bekend van Baantjer en Sesamstraat, laat veel te lang op zich wachten. Dan maar naar Static Noise naast de kerk. Zanger Thomas laat weten dat dit de laatste keer is dat hij met Static Noise op de planken staat. En dat zullen we weten. Thomas is bijzonder goed bij stem. Vol power, toonvast en overtuigend. Alles was gewoon perfect voor een prima afscheid. De band speelde gedreven en strak. Een zonde dat hij vertrekt. Na een half uur spelen zou Di-Rect op het Brabants Dagblad podium moeten optreden. Thomas roept strijdlustig dat ze gaan proberen om harder te spelen dan de Hagenezen, maar dat hoeft niet eens. Die komen dik een kwartier te laat. En Thielemans scheen een verschrikkelijk saai concert te zijn, hoor ik achteraf. DARKER Ver verscholen van de grote podia en kraampjes is het Cultureel Centrum Elcerlyck in gebruik genomen voor het Open Podium. Bij aankomst staat er een drumstel voor de volgende band en een arsenaal aan samplers, toeters en bellen. Darker dus. Tilburgs' sample-trots Jeps Salfischberger verkeert in bloedvorm tegenover een zaal die steeds voller en voller raakt. Grappig is hoe iedereen erbij gaat zitten, aangezien buiten weinig zitplaatsen zijn. "Soundcheck" hakt er weer heerlijk in en zijn hippienummer toont aan dat Darker eigenlijk te klein is voor Tilburg. De opbouw met zijn gitaarriffs, drumcomputers, zijn eigen stem in al die samplers. Het lijkt een gimmick, maar dat is het niet. Darker staat op een eenzame hoogte binnen zijn genre en het lijkt erop dat dat zo nog wel even zal blijven. WHAT ELSE? Wat was er nog meer te zien? Trekzakker Carel Kraayenhof, Skikker Daniël Lohues, de Nacht van de natte zakdoek. Helaas, de macht van het vervoer lag ergens anders, dus meer viel er niet meer te bezichtigen. Maar met een dergelijk vervolgprogramma en de concerten van Static Noise en Darker in mijn achterhoofd was de maandag al meer dan geslaagd.