Onlangs hebben we afscheid mogen nemen van Syd Barrett. Het geniale meesterbrein achter Pink Floyd die na teveel lsd niet zo’n meesterlijk brein meer over had. Als een kluizenaar bracht hij de laatste jaren van zijn leven door en nu de crazy diamond niet meer shines, volgen de retrospectieven elkaar in rap tempo op. Wat opvalt aan al die necrologieën? Overal wordt vermeld dat onze Syd nogal excentriek was. Een normaal mens zou zeggen: zo gek als een deur, van lotje getikt of gewoon mesjogge. Maar nee, in de popmuziek kom je ermee weg en ben je hoogstens excentriek te noemen. In de week dat Zinedine Zidane aan Materazzi liet zien hoe je een jenever met biertje bestelt in Frankrijk, was ook ene Rob Gee op Sensation Black lekker agressief bezig. Waar de hele wereld Zizou voor gek verklaarde, werd Rob neergezet als een excentriek muzikant. Nee, dat hij die jongen met vijf man een halve schedelbasisfractuur trapte is niet van de gekke, dat is gewoon ietwat excentriek. Maar wat wil je, het zijn muzikanten en die moeten hun ei kwijt. Ozzy Osbourne beet, bij wijze van ontbijt, in vroeger tijden de koppen van vleermuizen af en Jerry Lee Lewis trad ooit in het huwelijk met zijn 13 jaar oude nichtje. Beide heren waren in een normale maatschappij allang en breed met TBS opgenomen in de een of andere kliniek. Maar Mr. Black Sabbath en The Killer (de naam alleen al) zijn niet ontoerekeningsvatbaar, ze zijn hoogstens wat excentriek te noemen. Pete Townshend bleek ooit zijn pc vol te hebben staan met alleraardigste plaatjes van kleine jongetjes die wij zouden categoriseren onder het kopje kinderporno. Maar aangezien Pete een muzikant is, kon hij de rechter ervan overtuigen dat die plaatjes alleen maar ter research waren van een zoveelste rockopera die tot in de lengte der tijden zal worden opgevoerd door The Who. Michael Jackson wist een hele jury te misleiden toen het ging om zijn pyamafeestjes met jeugdige fans en op de dag dat Gerard Joling voor de rechter moest verschijnen in verband met een knokpartijtje zei de verdedigend advocaat dat een werkstraf te zwaar zou zijn in verband met zijn bekendheid. Onder het motto: ik heb er de kracht niet voor. Echt, ik zweer het je, als muzikant kom je overal mee weg. Noem jezelf excentriek en noem je daden artistieke vrijheid. Let wel, er zijn uitzonderingen op de regel. Gary Glitter was misschien iets te excentriek en samenhokken met schoolgaande kindertjes moet je ook niet doen in Vietnam. Boy George had ook geen kilo’s coke moeten stashen in het keukenkastje en met oom agent op het toilet masturberen zoals George Michael deed, moet je als normaal sterveling ook niet proberen. Als gerenommeerd producer kun je nog met een pistool zwaaien tijdens de opnames van een plaat, maar probeer niet zoals Phil Spector je B-actrice-huisvrouw te vermoorden. De zanger van Noir Desir, Bertrand Cantat kon zich niet beroepen op excentriciteit toen hij actrice Marie Trintignant naar het rijk der hemelen doodsloeg. Wat je ook niet meer kunt doen is als muzikant je televisie door het hotelraam heen knikkeren. Naar het schijnt zijn die plasmaschermen tegenwoordig zo licht dat het glas niet meer wil breken. Dus let op, als je een volgende maal excentriek denkt te doen…