Boschkilde, de Brabantse bandavond van het Bossche podium W2, had gisteravond te maken met een Tilburgse invasie. Niet onterecht want elk van de Tilburgse bands viel afgelopen jaar op op verschillende talentenavonden zoals No Sleep ‘Til Burg waar zowel Encirled, …and Martin on Drums en Frankie & The Wonderboys Tilburgs grootste podium mochten beklimmen. In tegenstelling tot die dag, komt het publiek niet los, ook niet bij het Bossche Colour Vision. Aan de kwaliteit ligt het meestal niet. Hoewel, Encircled blijkt niet in topvorm te zijn. Waarschijnlijk is het de luiheid van de zomervakantie waardoor de metalmotor weer aangeslingerd moet worden. De energieke mix van speed- heavy- en thrashmetal is hard en energiek, maar ook wat verhuld in een rommelige sound. Gelukkig hebben de nog te verlegen jongelingen een aantal goeie momenten waar maar al te goed uit blijkt wat voor talent hier op het podium staat. Retestrakke riffs en een aantal opvallende nummers laat even het metalgevoel opkomen. Maar zonder metalfans voor het podium en strak geluid wil de sfeer er voor de band en publiek niet inkomen. Ook …and Martin on Drums moet het niet van het publiek hebben. Maar dat maakt de band niet uit en speelt, of beter gezegd beleeft, de intense postrock van hun debuut ’28 minutes till you’. De enkeling die niet bijdraagt aan het achtergrondgeluid van een brei van gesprekken, kan mee op reis met …and Martin on Drums. Net als bands als Explosions in the Sky krijg je dan een heerlijke melancholische trip. Het prachtig galmende klokkenspel aangevuld met slepende galmgitaren vormen de basis van de bewolkte reis door verlaten straten van ellende of drassige natuur. Climaxen in de vorm van een ontlading van ruig gitaar- en drumwerk zorgen ervoor dat je op het einde een aangename opluchting beleeft. De band straalt oprechtheid uit, wat ook blijkt uit de wanhopige zangpartijen van bassist William, die daarin de afgelopen tijd zeker gegroeid is. En met nog een beetje meer groei zou deze band ook in de internationale postrockscene wat kunnen gaan betekenen. Frankie & The Wonderboys brengt je weer helemaal terug met beide benen op de grond. Vanaf de eerste seconde gaan alle remmen los. Speedrock en hardcore smelten samen tot een enorm energiek rockgeluid. De aanwezige en flink enthousiaste frontman heeft een strakke band achter zich, maar het is vooral hij die de show maakt. Want ook al lijken sommige liedjes wat op elkaar, je blijft helemaal gefocust omdat de zanger de dikke vette gitaar- en drumpartijen blijft benadrukken met overtuigend geschreeuw. Soms rechtaan hardcore, soms erg Peter Pan Speedrock-geïnspireerde composities en ook een raak gekozen cover van Electric Six, ‘Gaybar’. Nee, aan de band ligt het niet dat de zaal niet plat gaat, daarvoor zijn er gewoon te weinig enthousiaste mensen in de zaal. Boschkilde is natuurlijk geen Boschkilde zonder Bossche band. Colour Vision vult de laatste plek op in het programma en dat doen ze met gevarieerde pop/rock. De vier staan op het podium als the (wo)man next door, en ook hun muziek is ‘gewoon dan doe je al gek genoeg’. De drummer wordt ondersteund door een percussioniste, maar in plaats van opzwepend klinkt het allemaal erg slap. Leuk zijn de bluesy invalshoeken van de bassende zanger en de soms bijna geniale wavy gitaarmelodieën, maar alles staat op losse schroeven en klinkt verre van overtuigend. Met een paar pepers in de reet en gesleutel aan de nummers zou Colour Vision best eens een leuk bandje kunnen worden.