Het is tien uur ’s ochtends in een Helmondse nieuwbouwwijk als de dauw buiten inmiddels al is verdampt. Binnen in de Albert Heijn wekt niemand een uitgeslapen uitstraling, een uitzondering daargelaten. De uitzondering in kwestie is een kleine jongen die met z’n nog kleinere winkelwagen stilletjes staat te kijken bij wat kratten Dommelsch. Tussen de kratten in zitten en staan respectievelijk Monique van Dinther en Nova Borgers. Zij zijn één van de vier duo’s die vandaag staan te spelen in het teken van de Dommelsch Supermarkt Concerten. Van Dinther speelt piano en zingt af en toe, Borgers zingt de meeste nummers. Het vroeg opstaan valt vooral Borgers tegen. Voor haar blijft het ongebruikelijk om zo vroeg te zingen, ook al is dit de achtste keer dat ze een dag als deze doet. Van het winkelend publiek hoeven de dames weinig te verwachten. Een enkeling blijft even stil staan, de rest kijkt even op en loopt door. Achter bij de pasta staat Bart Gijsbers, vertegenwoordiger van Interbrew, waar Dommelsch onderdeel van uitmaakt. Hij coördineert de dag door contact te leggen met de supermarktmanager en ervoor te zorgen dat Dommelsch goed in beeld blijft. Ook Gijsbers merkt dat de boodschappen prioriteit hebben boven een paar minuten bij een zingend duo blijven staan. “Tijdens de vakantie ging het wat beter. Toen namen de mensen de tijd. Nu zijn het alleen de kleinsten die uit nieuwsgierigheid blijven.” Iemand die wel moet luisteren is Jolanda van de slagerij-afdeling. Het mag van haar allemaal wat harder, maar met dat verzoek komt ze een beetje laat. De drie kwartier zit erop en Borgers en van Dinther pakken in. De spullen worden in de laadruimte van een busje gestopt. Op naar de volgende supermarkt. Groter en toch gezelliger. Dat is wat opvalt bij de C1000 in Eersel. Er hangt een vredig deken in het filiaal van geroezemoes en gepiep uit de kassa’s. De stapel kratten is torenhoog waardoor Borgers en van Dinther bijna worden opgeslokt in een muur van bierkratten. Een droom van de gemiddelde student. De setting is misschien wat anders, hun repetoire blijft nagenoeg hetzelfde. Een keur aan covers komt voorbij van artiesten als Human League, Nick Cave, Marvin Gaye die allemaal in een Nederlandstalig jasje zijn gestoken. De professionaliteit van de muzikantes blijkt als ze zich niet laten afleiden door gegil uit de speakers: “Sandra, kassa 4 alsjeblieft!”. Het applaus groeit gestaag en er gaat een man op een bank zitten die door het C1000-personeel voor de gelegenheid naast de kratten is gezet. Tot aan het eind blijft hij daar, terwijl een meid van ongeveer dezelfde leeftijd als van Dinther ook tot het eind blijft staan. Familie van de toetseniste blijkt later en er wordt nog even gezellig nagekletst. De laatste twee C-duizenden die in Hapert en Reusel worden aangedaan verlopen zonder noemenswaardige problemen. Borgers krijgt op het einde wel even last van wat kriebelhoest, maar ze herpakt zich na een korte onderbreking en gaat vervolgens moeiteloos verder. Dan zit het er weer op voor de dames. Sprake van een rustig weekend is er voor hen niet. Morgenmiddag staat het duo wederom te spelen en ditmaal bij een beurs. Het maakt weinig uit voor Borgers. “Vanavond ga ik maar gewoon de film Cocktail kijken en neem ik een lekker warm bad!”