Green Hornet tourde vorig jaar door Nederland met Peter Pan Speedrock en de Shavers tijdens de Jack Daniels Tour. Hoewel de band wat minder ruig oogt dan bovengenoemden weten ze wel degelijk net zo’n furieuze rock ’n roll show neer te zetten. In een niet al te volle Cul de Sac spuwt Green Hornet deze donderdagavond zijn vuige garagerock uit over de aanwezigen. Al vanaf de eerste seconden speelt het trio alsof hun leven er vanaf hangt. Snelle rock ’n roll riffs en een overstuurd orgel voert ruim een uur lang de boventoon. HONGERIGE WOLVEN Hoewel er in het begin wat problemen zijn met het geluid, laten de mannen van Green Hornet zich niet uit het veld slaan. Terwijl snoertjes worden verwisseld en microfoons opnieuw getest, praten de Groningers wat met het publiek en wordt er rustig een sjekkie gedraaid. Als hongerige wolven storten ze zich daarna weer op hun instrumenten en laten Cul de Sac zien waarvoor ze gekomen waren: snoeihard rocken. Toetsenist André Dodde boog zich over z’n mini orgel en ramt er lustig op los. Zo nu en dan verlaat hij z’n toetsenbakkie om de gitaar ter handen te nemen en zanger/gitarist Olaf Veenstra bij te vallen terwijl drummer Koos Borg stoïcijns blijft doorhakken. Soms komt zelfs de mondharmonica te voorschijn en maakt Green Hornet duidelijk dat ook de blues nooit ver weg is. MOE De energie spat van het podium en het is dan ook moeilijk voor te stellen dat deze jongens ooit moe worden. Helaas weet de band uit Groningen die energie niet helemaal over te brengen. Het publiek reageert wat tam op hun enthousiasme. Makke applausjes en een enkele kreet zijn de enige manieren waarop de band bijval krijgt uit de zaal. Het feit dat Green Hornet vanaf het begin voluit gaat, is ook meteen hun zwakte. Aan energie en enthousiasme ontbreekt het ze absoluut niet, maar ruim een uur lang rock ’n roll zonder tijd om adem te halen, gaat op den duur vervelen. Green Hornet zou zo nu en dan even een stapje terug moeten nemen om zo wat meer dynamiek in de show te krijgen. Spelen kunnen deze mannen wel en ze zetten dan ook een retestrakke, energieke show neer. Herhaling zorgt er echter voor dat ze vooral het eerste half uur boeien. Daarna blijft er genoeg te genieten, maar echt spannend wordt het niet meer.