‘Science fiction’, ‘unieke gebeurtenis voor ogen en oren’, ‘laptops en elektronische gadgets’; de aankondiging van The Hub klinkt veelbelovend. Het Amerikaanse vijftal speelt na de reünie vorig jaar op een koude woensdagavond in Paradox. Naam en faam van de computerknutselaars kan echter niet voorkomen dat het een saaie boel wordt. Het is rustig in Paradox en het romantische beeld wat in je hoofd zat na het lezen van de lovende aankondiging verdwijnt als je naar het podium kijkt. Een tafel met computers, onleesbare projecties vanwege het ontbreken van een projectiescherm en vijf doodgewone mannen op leeftijd. Maar zoals vaker bij laptopkunstenaars is dat niet erg zolang de geest verwend wordt met boeiende klanken. De opzet om dat te doen is niet de makkelijkste. Met z’n vijven in een netwerk met ieder een ander stukje software, wat keyboards en effecten. In het netwerk wordt gecommuniceerd op een soort chatbox, die op het projectiescherm te volgen zou moeten zijn. Door slechte projectie is dat dus niet zo, maar woorden als ‘nice’ en ‘yeah’ duiken regelmatig op. Ja, zelf hebben ze het wel naar hun zin. Maar met de luisteraar wordt weinig rekening gehouden. De muzikanten beginnen het optreden met een scala aan geluiden die nog het meest doet denken aan communicatiesystemen tussen vliegende schotels, bediend door talloze aliens. En dat blijft zo. Geïmproviseerd, zonder enige houvast en zonder doel. Op zichzelf interessante geluiden die te kort duren om te boeien en bovendien wel erg simpel door een effect worden gehaald zodat je het idee krijgt dat je een cursus Fruity Loops voor beginners aan het bijwonen bent. Zonde van alle technische mogelijkheden die ze hebben. Maar vooral jammer dat de band zijn doel voorbij schiet: de luisteraar bewegen. De losse flodders kunnen geen spanning of ontspanning van lichaam een geest bieden. Geen sfeer, geen verbeelding. Alleen maar laten zien dat ze denken pioniers te zijn die iets interessants doen. Misschien toch maar eens beter kijken naar de jongere laptopgeneraties. En al ben je overtuigd van de staat van dienst van The Hub, niks helpt er tegen dat dit een enorm saai optreden is. Thuis snel maar de nieuwe van The Orb, ‘Okie Dokie Its The Orb On Kompakt’, opzetten om het beeld terug te krijgen dat oude (weliswaar ietwat jongere dan Te Hub) pioniers nog wél boeiende spacy elektronica kunnen maken.