Het is tien uur, als pas twee man in de Kleine Zaal aanwezig zijn. De een staat achter de bar, de ander op het podium. Vanavond presenteert hier Bong-Ra zijn nieuwe cd. Als opwarmer staat DJ John Doe een set te draaien van wat lijkt op drum ’n’ lounge. De airco staat te loeien, waardoor het niet bepaald drukker wordt. Pas tegen twaalven staat er een man of tien voor opener About. ABOUT Op het podium staat een man achter een laptop en een vrouw met een gitaar. Een ongebruikelijke combinatie en dat gaat ook zeker op voor de muziek. About maakt slimme popliedjes, met nog slimmere beats. De cockrockdisco van de Amsterdammers heeft potentie, maar komt door het ontbreken van degelijk zaalgeluid niet tot zijn recht. Zo staat de zang te hard en is de gitaar alleen bij de rustigere stukken te horen. Het publiek knikt mee, maar laat zich niet compleet vervoeren. Dat blijkt ook uit de afstand tussen About en publiek, dat zich laat meten met het aantal mensen dat aanwezig is. Het is toch de breakcore waarvoor ze zijn gekomen. Knoppendraaier Rutger Hoedemaekers vertelt hoe zij gisteren bij een breakcore feest in België zijn geweest, waarbij alleen het volgende nummer wegens het tempo enthousiast werd onthaald. Ook in de Kleine Zaal krijgt dat nummer meer respons. Dan zijn de drie kwartier gepasseerd en is een concert voorbij, wat meer had kunnen zijn. BONG-RA Tussen About en Bong-Ra valt DJ DMDN in. Eigenlijk had DJ Rocketmartin moeten draaien, maar hij staat met zijn arm in een mitella in de zaal. Gevallen van twee trappen. DMDN heeft vijf minuten de tijd voordat Bong-Ra mag beginnen. Het instrumentarium waar de Utrechter over beschikt is duidelijk groter dan dat van voorgangers About. Naast de gebruikelijke laptop heeft hij de beschikking over een gitaar, een basgitaar en een sampler. Met de basgitaar creëert hij in het begin een duistere sfeer die de stemming van het toenemende publiek goed doet. Het is duidelijk voor wie het publiek is gekomen. Als Bong-Ra zijn stuiterende beats los laat, gaat het publiek net zo los. In een uur durende set is er geen ruimte voor rust. Als hij in het tempo gas terugneemt gaat hij vervolgens dubbel zo hard. De jungle-jazz-rave-rock is wreed, boort een gat in je trommelvliezen en hersenen, als die kans zich voordoet. Leuk voor de fan, maar na een paar minuten wel heel voorspelbaar. Zoals de VJ’s op de achtergrond van een paar minuten film door verschillende effecten een hele show creëren, zo blijft Jason Khonen ook in herhaling vallen. En daar kan zelfs een rapper weinig aan doen.