Koninginnedag kan niet zonder muziek. Bier drinken is ook gezellig, maar waar is de sfeer als er geen muziek aan staat? Op verschillende locaties door de hele binnenstad waren podiums waar voornamelijk dj’s platen stonden te draaien. Live-muziek was ver te zoeken, maar de aanhouder wint. 14:00 Het is vroeg in de middag als ik me begeef richting de stad. Ik wrijf de slaap nog uit m’n ogen want vroeg opstaan in het weekend, daar doe ik niet aan. Op de hoek van de Nieuwlandstraat zijn de eerste noten te horen. Een dj draait funky house-platen bij de opening van een nieuwe kledingzaak. Een prima muziekkeus voor bij het warme weer. Een gospelkoor zingt bij de kruising tussen de Heuvelstraat en het Stadhuisplein. Als ze even ophouden springt er een man naar voren die het woord van Jezus verkondigt. “Laat je niet verleiden door de zonden van sex en alcohol!” Een druppel water in de zee van bier die de feestgangers vandaag gaan consumeren. 15:00 Op de Heuvel is het nog betrekkelijk leeg. Daar komt weinig verandering in als dj Koenyo platen draait die het niveau van de TROS nog niet eens halen. Bij René Froger’s “Just Say Hello” besluit ik “goodbye” te zeggen. Een zwarte man met flinke dreads staat in de Telefoonstraat reggea te spelen met z’n gitaar, dat doet hij overigens ook op andere dagen. Naar eigen zeggen is hij op aarde gekomen om de taak van Jezus over te nemen. En ik maar denken dat bescheidenheid een christelijk deugd was. 16:00 – 17:00 De Heuvel is al een stuk voller maar de muziek is nog steeds voor de grootste familie van Nederland. In het Leijpark schijnt er ook wat te gebeuren dus besluit ik direct de bus te pakken. Maar van muziek is er weinig sprake. Vooruit, er zijn wat big bands die proberen om New Cool Collective te coveren, maar het blijft dan ook bij proberen. Naast de big bands is het park omgetoverd tot een gigantische rommelmarkt. Er is van alles te doen dus besluit ik om me hier even te nestelen tot een uur of zes. Dan begint de honger en moet er gekookt worden. De muziek komt later. 20:00 Vol en met vermoeide benen begeef ik me weer richting de binnenstad in de hoop iets van live-muziek te kunnen zien. Was ik net nog op een rommelmarkt, de Heuvel kan ondertussen makkelijk worden omgedoopt tot rommelheuvel. Een flinke berg plastic bekertjes maakt duidelijk dat het in de tuusentijd gezellig was. Jammer genoeg belemmert de berg wel het dansen, net wanneer er eindelijk iets op het podium staat waarop kan worden gedanst. Een dj draait house terwijl een percussionist en gitarist er overheen spelen. Dansbaar, maar ja, die berg dus. Toch maar even verder kijken. 21:00 – laat Dilemma. Om half tien zijn er de Stacy Cats in de Paradox en zijn er drie rockbands in de Little Devil. De Stacy Cats zijn ook rock ’n roll maar dat kost geld. Dus toch maar Little Devil. Zonder entree mag je drie bands zien die volgens een ingewijde ‘The new breed of Eindhoven rock city ‘ zijn. ‘Breed’ is wel erg letterlijk bij opener The Serial Thrillers waarvan de oudste maar twintig jaar is. Het basloze kwartet verstaat wel de kunst van het rocken. In een moordend tempo spelen ze door de setlist heen. Technisch is het niet altijd even goed, maar de attitude is perfect. Vervolgens komt het trio Elconjo op het podium. De heren zijn wat ouder dan de voorgangers en hebben wel een bassist. Toch wel een groot verschil als er een bas bij is. De lage tonen denderen door de ruimte heen, de drummer ramt er lekker op los en de gitarist verstaat de kunst van het schreeuwzingen. Strak, vet en heftig. Als toegift komen de gitarist en pianist (!) van de volgende band het podium op. Wederom een fijn nummer, alleen jammer dat de piano nauwelijks hoorbaar was. Het vijfkoppige Superaction doet het met twee gitaren en een basgitaar, drums en piano. De toetsen zijn nog steeds niet goed uitversterkt maar dat wordt na het eerste nummer direct verbeterd. Het resultaat is een vol geluid, en als Elconjo rawk was, is dit roll. Er wordt gedanst in de Little Devil op nummers die de oude tijden doen herleven. Bij het nummer ‘Traci Lords’ gaat zelfs de discobol aan. Het steekt prima in elkaar, de muziek is top en uitsmijter ‘Sympathy For The Devil’ is heerlijk. Als in mijn hoofd fantasieën ontstaan van gospelkoors die Rolling Stones-nummers coveren besluit ik om het bier te laten staan, en terug te keren naar huis. Het is mooi geweest.