Drie jaar lang hebben de fans er op moeten wachten: een nieuw album van Krezip. Maar na wat strubbelingen met platenmaatschappijen is het dan eindelijk zover. ‘What Are You Waiting For’ verschijnt op 10 mei. 3VOOR12/Tilburg luisterde grondig naar alle dertien tracks. Zonder vooroordelen, en dat was een hele klus. WHAT ARE YOU WAITING FOR Hier kunnen we kort en bondig over zijn. Het beste nummer van de plaat om een paar simpele redenen. Het ‘opkruipende’, tergende gitaarschema dat wordt aangeduwd door trefzeker ritmewerk zorgt voor een indringende spanning. En het voorrefrein dat bestaat uit een zanglijn in mineur zet de puntjes op de ‘i’. Een intelligent rocknummer. Salut. OUT OF MY BED Een hit, dat kan niet anders. Want een hoofdswingend ritme met een niet nader verklaarbare hippe sexy tekst zorgen voor de nodige afwisseling tussen zoveel nietszeggende top 40 rommel op de meeste vaderlandse zenders. De clip verdient geen schoonheidsprijs maar die hoor je toch niet. DON’T CRUSH ME De R van rock zit in het refrein van dit hippe nummer. De toegankelijkheidsfactor is erg hoog, mede door de veelgehoorde elektronische high-hat en het gortdroge drumwerk. De opgestapelde zanglijnen en de vele ‘yeah’s en ‘yeahyeahyeahs’ zorgen verder voor een charmant gevoel. BRIGHTER DAYS Ook dit nummer werd geschreven volgens het ‘boekje’. Gebruik de ‘ikpersoon’, een paar identificeermomenten, synthesizerstrijkers voor de sentimentele touch en het ‘waar ken ik dit melodietje ook alweer van’ effect en je hebt een hit in wording. REALLY SOMETHING Ooit was de idolatrie van Krezip voor K’s Choice volop in de nummers aanwezig. En wanneer je een rocker als dit nummer hoort, word je daar heel even aan herinnerd. En dat is eigenlijk alleen maar leuk. Een fijne meezinger die het live goed zal doen. Mede door de vlekkeloos gearrangeerde gitaarpartijen en de spanningopbouwende, met technische foefjes voorziene, brug. TAKE YOUR TIME Mocht Avril Lavigne nog op zoek zijn naar een ballad met hitpotentie, dan moet ze even aankloppen bij Jacqueline. Dit nummer lijkt wel op het lijf geschreven van de Noord-Amerikaanse teeny-popper met een pseudo-punk attitude en een zachte aard. De interpretatie had wat feller gemogen, minus het mechanisch gefilterde drumgeluid. Maar hoorde je dan nog wel een ballad? I APOLOGIZE Op een wiegende wals wordt ook hier vanuit de ikpersoon gezongen. Mooi gezongen trouwens, dat wel. En het stemmingmakende gitaarriedeltje draagt een sterk steentje bij aan dit nummer. Inclusief een jaren tachtig gevoel en voorzien van een adequate productie. WHERE ARE YOU NOW? Ondanks het eveneens wiegende ritme toch even iets anders. Een authentiek orgelgeluid stuitert lekker op het ‘dam dam dam’ gitaarritme. Prachtig refrein door de tweede stem. Doet me denken aan een peinzende Guano Apes die een cover spelen van een piekerende Skunk Anansie. SAME MISTAKE Een middelmatig liedje met een hoge clichéfactor en meeneuriegehalte. Misschien komt het door de tekst of de terugkerende ‘yeah yeah yeahs’, in ieder geval in het commerciële landschap der teenypoppers en kuisende huismoeders bereikt dit veilige nummer zonder veel obstakels het bedoelde publiek. Moet kunnen. PIECE OF MIND Met een ander arrangement en wat meer voorstellingsvermogen had dit nummer zo uit een musical kunnen komen. Het lichtvoetige jazzritme en het mooie gitaargeluid doet je snakken naar een portie blazers. Toch zorgt die knusse stemming dat dit gewoonweg een gezellig lied is. Inclusief een fraaie pianoriedel aan het begin en aan het einde van dit aardige nummer. SAME OLD STORY Een relatievraagstuk voor tweens. Een Corrs meets Heart nummer dat met de juiste promotie (bijvoorbeeld door het op een soundtrack van een succesvolle tv-serie te krijgen) zo een hit in de Verenigde Staten van Amerika kan worden. DON’T WANT YOU ‘Eén, twee drie, vier’, roept drummer Bram. Het tempo is erg vlot en daardoor kan dit nummer zo bij een autocommercial. Een Elvis Costello-achtig nummer dat door het orgelgeluid doet denken aan een van mijn favoriete nummers van vorige jaar: ‘I Wanna Be Your Addiction’ van de Boss Martians. Spijtig genoeg is de productie van dit nummer relatief tam. FORGET WHAT I SAID Ronduit de prachtigste ballad sinds jaren, tenminste voor mij. Dit grillig romantisch nummer roept zelfs emoties op die ik destijds had toen ik Kate Bush’ ‘The Man With The Child In His Eyes’ voor het eerst hoorde. Een van de zeldzame momenten dat ik smachtend denk: ‘wat kan piano mooi zijn’.