The Choice is goed gevuld voor de twee Nederlandse rockbands. Omdat er vooral vrouwen in de zaal zijn, kom je voor de verandering bijna nooit achter een kerel te staan van bijna twee meter. Een catwalk staat gereed voor wanneer de zanger zin heeft om zich even in het publiek te mengen. De kleinsten hebben zich daar dan ook al snel verzameld. HERRIE MINDED Aan de jongens van Absent Minded de eer om te openen. “Leuk koppie heeft die zanger”, zegt een meid uit het publiek. Ja, leuk koppie, maar dat heeft weinig met de muziek te maken. En laat dat nou net niet hun sterkste punt zijn. Het openingsnummer is een bak herrie waar de akkoorden niet uit zijn op te maken. Drie gitaren over mekaar heen werkt in dit geval niet. Er zit geen power in de stem van zanger Jeroen, die daardoor niet geschikt is voor de grunge die de Leidenaren proberen te spelen. Zijn stem leent zich beter voor een rockballad: akoestisch gitaartje en zingen. Sentimenteel gedoe. Het is ook duidelijk voor wie het publiek is gekomen. Aan de oproep om te gaan springen neemt maar een enkeling gehoor. Zo verzuipen de mannen niet alleen in de symbolische rook, maar ook in het geluid waar de balans ver te vinden is. Op een gegeven moment wordt er gebruik gemaakt van een keyboard. Niet te horen. En ach, daar hebben we de rockballad. Akoestisch gitaartje en zang. Sentimenteel gedoe. Een verplicht nummertje in een verder rommelige en inspiratieloze set. Next! EXOTISCH Wat een verademing vergeleken met daarnet. Een lekker loom loopje op een reggea-beat brengt de zaal en band in stemming. Er wordt zelfs al voorzichtig gedanst. Onder luid gegil komt uiteindelijk zanger Roger het podium op. Zijn glimlach maakt een hoop duidelijk. Roger is thuis. En erg zomers gekleed met een bermuda en blote voeten. Dan begint het echte werk. De muzikanten tonen zich veel ervarener dan hun voorgangers. Er wordt moeiteloos omgeschakelt van Carribisch gekruide rock naar slow rock. Dat is nou de kunst van weten wanneer je het gaspedaal moet indrukken en wanneer de rem. Hoe je iets akoestisch moet aanpakken bewijzen de heren door een alternatieve versie te spelen van Cruel Man. Mede dankzij de percussionist swingt het ook lekker. Als Roger zwoel gaat dansen volgt een mengeling van gegil en afgrijzen vanuit de zaal. ONE MORE TIME Het publiek, herstel, de vrouwen zingen alle refreintjes mee en worden op hun wenken bediend. Een uitgebalanceerde set met een aparte toegift. Britney’s eerste hit One More Time wordt niet verkracht, maar verbeterd in een onnavolgbare versie waarin Roger’s stem nog verdomd op die van Britney lijkt ook. Maar de grootste verrassing komt bij het laatste nummer, de gewone versie van Cruel Man, als Brainpower het podium op komt rennen. Wat doet hij hier? Niemand die daar iets om geeft. Iedereen is laaiend enthousiast en kan na deze ontlading met een goed gevoel naar huis keren.