BLACK LABEL Stoere zware doomrock en vette krachtmetal. Dat is Black Label Society, de band van Zakk Wylde, die ook gitarist is bij Ozzy Osbourne. Met een nieuw vet album, ‘Mafia’, op zak komen de stoere Amerikanen ook naar Tilburg. De reputatie van Wylde is groot en positief zodat de zaal vol is. Wel zo gezellig om het Black Label feestje te vieren. En jawel, Ozzy-achtige zangpartijen en stoere wapperende lange haren heersen op de logge, groovy gitaarmuren. SOCIETY Maar helaas. De rockextase krijgt niet de kans om zich degelijk te ontwikkelen. De band onderbreekt om de haverklap zijn rockset. Er wordt ongeveer de helft van de tijd dat de band op het podium staat repertoire gespeeld, en dat is echt geen overdreven schatting. Want o, wat is Wylde en de zijnen toch sociaal. De fanclub met zijn spandoeken krijgt aandacht en er zijn veel sociale Popie Jopiepraatjes. Familie dit familie dat. ‘Fuck fame en fuck money, give it to the poor’. En in plaats dat publiek wordt benaderd als stoere langharige metalbikkels zijn we opeens zijn ‘brothers en sisters’. MIETJES En dan komt er een punt dat je er toch spijt van krijgt dat je 013 bent binnengegaan. Zakk Wylde als de Grote Stoere Topgitarist en Black Label Society als de Grote Stoere Topmetalband staan hier op het podium elkaar te knuffelen en zoenen op elkaars voorhoofd te geven. Sinds Dimebag Darrell op een podium is doodgeschoten, moeten we als metalband maar liefde uitstralen, zal Wylde gedacht hebben. Als ik een pornofilm opzet wil ik porno zien, als ik naar een cabaretier ga wil ik lachen en als ik naar een metalconcert ga wil ik een metalshow krijgen, zo simpel is dat. Kom je opeens in zo’n EO-verantwoorde omgeving terecht. ‘Destruction Overdrive’? ‘Funeral Bell’? Van dat soort titels blijft sfeertechnisch weinig over. En dat is nog niet alles. Tussen de nummers door worden veel te veel slaapverwekkende gitaarsolo’s gespeeld, vervelend gejamd en nog een sessie van langer dan tien minuten op een akoestische gitaar gepield. En als de gitarist dan ook begint door te krijgen dat dat eigenlijk voor watjes is, besluit hij maar om de ene helft van de zaal ‘fuck you’ te laten roepen en de andere helft ‘fuck you, you motherfucker’. Een direct reagerende bezoeker haalt me de woorden al direct uit de mond: “stoer hoor”. CIRCUS Ook niet stoer zijn de roadies. Constant zijn de medewerkers op het podium te zien. Ze zetten zichzelf compleet voor lul door steeds gitaarkabels recht te leggen, gitaren bij de mannen om te hangen, songteksten na ieder nummer op de podiumvloer neer te leggen en iedere spetter bier dat op het podium terecht komt op te gaan dweilen. Leedvermaak natuurlijk, want als iemand een roadie op zijn knieën wil zien, gooit ie gewoon een biertje op het podium. Dat bereikt een hoogtepunt als een gast (kennelijk een belangrijke fanclubman) wat mee komt schreeuwen en ons stoer duidelijk maakt dat we enthousiast moeten doen. Gevolg: veel bier zodat er een groep roadies er op los kan dweilen. Wellicht zijn ze door hun overdreven perfectionisme vergeten dat dit totaal niet in een metalshow past. Supportband Meldrum was tenminste een band zonder al deze vertragende en lachwekkende poespas. Die hadden gewoon aandachtstrekkende tieten en een schreeuwend rockwijf. Jammer was dat het gezag dat dat opwekte viel bij het vaak wat rommelige Wylde-geïnspireerde rockspel. Als Black Label Society een nummer speelt is het tenminste wel even vet en strak, maar het concertgenot is ver te zoeken met al die onzin. Knuffelen bij Ozzy Osbourne thuis voor MTV is leuk, maar een show moet rocken. Wat een verspilde tijd.