Creed part II staat er achter Alter Bridge op de 013 aanplakposters geprint. Ik kan me voorstellen dat de bandleden van Alter Bridge daar niet zo gelukkig mee zijn. Want hoe vaak moet je als opvolger van een zeer succesvolle rockband daar nog aan herinnerd worden? (POST)GRUNGE Tuurlijk, echo’s uit de Creed-periode zijn over de hele lengte van show te horen. En niet alleen bij Alter Bridge. Want voorprogramma F33L3R is ook niet vies van wat post-grunge. Vrijwel alle bands uit de grungescene en de daaropvolgende postgrungegolf schieten door m’n hoofd. Pearl Jam, Stone Temple Pilots, Alice in Chains, Nickelback en dus Creed. Het was alleen nog wachten op Nirvana maar ik werd op m’n wenken bediend bij de klanken van een nieuw F33L3R-nummer met een duidelijke verwijzing naar ‘Heart-Shaped Box’. De band schaamt zich nergens voor en dat is toch sympathiek te noemen. Sympathiek, zo komt de band live ook over maar ik mis toch de showelementen die een band als F33L3R nodig heeft om hoger op te komen. Wat dat betreft kan de band uit Nijmegen en omstreken nog wat opsteken van het hoofdprogramma. SHOWMAN Met Myles Kennedy hebben de overgebleven Creed-leden Mark Tremonti, Scott Phillips en Brian Marshall een in alle opzichten een beter alternatief gevonden voor de humorloze, aan sterallures lijdende Creed-zanger Scott Stapp. In 013 is Kennedy de showman, de man die het publiek toespreekt en opzweept en beschikt over de humoristische factor. De ex-zanger van The Mayfield Four bekent dat hij door het maandenlange toeren niet meer toekomt aan het zien van zijn favoriete acts: “Ik hoop dat ik ooit nog Britney Spears kan zien”, zegt hij schaamteloos. Tot zijn collega’s hem nee-schuddend aankijken. Bovenal is Kennedy een zeer begaafd zanger. Moeiteloos haalt hij het niveau dat te horen is op ‘One Day Remains’, het debuutalbum van Alter Bridge. Hij is beïnvloed door halfgoden als Bob Marley en Robert Plant en minder door de zangers uit Seattle. Tijdens het blokje covers dat Alter Bridge tijdens de tweede Europese toer heeft toegevoegd demonstreert Kennedy zijn voorliefde voor Robert Plant. ‘Rock & Roll’ van Led Zeppelin heeft nog nooit zo ‘rock & roll’ geklonken. De schitterende Who-cover ‘Baba O’ Riley’ zorgt dan juist weer voor een hoog kippenvelgehalte. Welke band dit lied ook uitvoert, het effect van het nummer blijft immer intact. GOOCHELAAR De show is zo opgebouwd dat de meeste stevige nummers aan het begin gespeeld worden. Zo komen ‘Find The Real’, ‘Metalingus’ en de titelsong al snel voorbij. Het zijn de momenten dat je als toeschouwer vooral op gitarist en songwriter Mark Tremonti moet letten. Als een goochelaar schudt hij de meeste ingewikkelde riffs uit z’n mouw. Alsof hij destijds bij Creed beperkt werd om te doen wat hij met Alter Bridge wel kan doen: rocken als nooit tevoren. Hij zorgt ervoor dat Alter Bridge’s post-grunge en metal voor beide kampen een acceptabel alternatief vormt. Een alternatief voor alle rockbands en metalbands van dit moment die het net níet hebben. De ritmesectie mag trouwens ook niet onvermeld blijven. Bassist Brian Marshall en drummer Scott Phillips zijn de houthakkers die voor de nodige brandstof zorgen. Het rock ’n’ roll-vuur blijft dankzij hen de hele show fel branden. Van de originaliteit moet niemand het hebben vanavond. Maar niemand in 013 haalt het in z’n hoofd om daarover te vallen. PRIMEUR Tilburg heeft overigens een primeur tijdens deze al een half jaar durende tour. Het is de eerste keer dat Myles Kennedy een toegeworpen BH van de grond moet rapen. Nadat hij zich hardop afvraagt dat de BH maar beter niet van een man kan zijn, hangt hij het object aan de bas van Marshall. Ik vraag me af wat Scott Stapp in zijn plaats gedaan zou hebben. (foto's volgen)