Rock ‘n roll op z’n Brabants. Gewoon no-nonsense gitaren en een gedreven zanger die in zijn teksten passioneel het gehaaste stadse bestrijdt met het gewone dorpse. Daarmee won Ratz vorig jaar de Lucas Dec bokaal in de bandwedstrijd van muziekcafé Cul de Sac. De prijs was opnametijd die een demo opleverde. Gisteren werd die in hetzelfde café gepresenteerd. Ratz is nog het meest te vergelijken met Jovink en de Voederbietels, maar waar die band soms een boerse inslag geeft aan nummers, blijft Ratz serieuzer. De drietrack tellende demo begint met ‘Weg van de stress’, net als alle andere een gedreven rocknummer die alles in zich heeft om een goede radiovriendelijke rockhit te worden. Høkende, rauwe gitaren met wahsolo’s en een pakkende zanglijn. ‘Gas erop!’ ligt in het verlengde, alleen ligt hier de nadruk op de drive waarop de zanger zijn teksten eruit perst, zonder geforceerd te klinken en nog verstaanbaar is ook. Iets wat de kwaliteit van deze band kenmerkt. Dit soort bands komen regelmatig met matige of geforceerde zangers aanzetten, Ratz is, ook gekeken naar de instrumentalisten, duidelijk geen beginnersgroepje. Dat wordt bij de laatste track ‘Zakenman’ nogmaals bevestigd. Ook deze kan zo op de radio, na één keer horen zing je hem zo mee. Drie nummers is niet erg veel voor een concert, maar de band heeft een groter repertoire. De nieuwe demo laat precies zien wat Ratz doet, zo is de rest van de setlist geen verrassing. Vooral eigen aanhang vult de Cul de Sac op de redelijk vroege woensdagavond. Na akoestische liedjes, afgewisseld met poëzie, van Jesse van den Elsen (de broer van de Ratz-zanger), speelt Ratz zoals verwacht. Zoals gezegd de gedreven rock ’n roll. Uiteraard de drie nummers van de demo, nog ander werk en een paar covers zorgen voor een aangename rockshow. Denk niet aan een smerig concert a la Peter Pan, maar aan een wat sensitievere doch ruige rockpreformance. De gastbijdrage van de zanger van Van Katoen komt te vervallen omdat hij opeens andere verplichtingen heeft. Wel is daar Band Zonder Banaan-gitaarmonster Erik om een nummer mee te spelen. Gelukkig is de speelvreugde ook zonder gasten optimaal. Ratz rockt, het publiek kijkt toe. In een feesttent of festival als Zwarte Cross zal deze band zeker meer damp kunnen veroorzaken. De basis staat in ieder geval als een huis. Misschien nog wel even een flitsender hoesje van de demo maken om op te vallen bij de programmeurs. De onopvallende zwart-wit foto is toch echt wat te gewoon voor deze pakkende polderrock.