Café De Voortuin, die normaal gesproken jazz en aanverwanten programmeert, deed gisteren een poging om een rocksfeer te kweken. Geen jazzbands maar ruige rock van Mur-Dog en een funky Mosqio doorbreken de reguliere programmering. Niet dat de kroeg gisteravond vol liep met rockers. Het gewone Voortuinpubliek was aanwezig. Nou nog kijken of ze de wat hardere snaren kunnen waarderen. MOSQIO Qua hardheid blijkt het bij aanvang allemaal wel mee te vallen. Het Nijmeegs/Tilburgse Mosqio is meer funk dan rock. Twee rappers, drums, gitaar, basgitaar en de toetsenist zorgen voor relaxte, funky nummers. Ze zijn duidelijk een jam-band, want ondanks de fijne grooves blijven ze er te lang in hangen zonder al te veel variatie. De akkoordenschema’s zijn helaas ook nog vrij standaard. Bij een enkel nummer zouden de rappers zowaar Abel’s Onderweg kunnen zingen. Nee, origineel zijn ze niet. De naam Red Hot Chili Peppers druipt er zowat van af. Bijzonder vervelend omdat de muzikaliteit er wél is. Ook vervelend is de balans. De bas overheerst teveel waardoor de toetsenist bijna overbodig wordt. En geen monitoren voor de muzikanten. Het resultaat is een matig applaus. Een troost; muzikaal zijn ze, dus met wat repetities en meer gevarieerdere songs komen ze er wel. Maar dan graag in een grotere ruimte. MUR-DOG Mur-Dog niet live hebben zien is bijna onmogelijk. De Tilburgse crossoverrockers stonden afgelopen maand al drie maal in Tilburg te spelen en hebben er zo te zien nog geen genoeg van. Waarom zanger Jeroen Bruers al bij het begin zweet is een raadsel, maar het past wel bij het onheilspellende geluid van de eerste song. De balans is al een stuk beter dan bij Mosqio, alleen klinkt het onversterkte drumstel erg flets en indringend. De crossoverrock van de mannen is aardig maar wordt meerdere malen ernstig verstoord door een zware brom. De geluidsman moet dan ook vaak aan te pas komen en dat leidt af. Zeker als de knoppenschuiver ook nog moet praten met de bandleden tijdens de nummers. Rapper Evan Encarnacion is op dreef, alleen wil hij zichzelf nog wel eens overschreeuwen. Zonder monitoren zal dat voor hem misschien niks uitmaken, maar zulke uithalen doen pijn aan de oren. De band crosst vrolijk verder en de waardering van het publiek is enigszins hoger, maar nog niet denderend. Volgende keer beter. En dan het liefst in een iets toepasselijkere locatie.