The Original Soundtrack is meer band dan project

Tilburgse muziekscene verenigd in droomproject van Wealthy Beggars Tom Sikkers

Als je Tom Sikkers vraagt in welke band hij speelt, zal hij zonder aarzelen ‘Wealthy Beggar’ antwoorden. Maar mede dankzij een duwtje in de rug van Muzieklab Brabant heeft Tom de mogelijkheid er een muziekproject naast te doen: The Original Soundtrack. En het vreemde is: de vijfkoppige gelegenheidsformatie klinkt als een geoliede motor.

Tilburgse muziekscene verenigd in droomproject van Wealthy Beggars Tom Sikkers

En daar zitten ze dan uitgeteld rond een tafeltje in de kantine van het oefenruimtecomplex. Ze hebben zojuist in de kelder tien moddervette nummers gespeeld waar het afgelopen half jaar flink aan gesleuteld is. Na een half jaar in Tilburg te hebben staan blazen, ronken en bonken, werden instrumenten en versterkers ingeladen om vervolgens naar een Amsterdamse oefenruimte te verkassen. “Dat is wel zo eerlijk voor onze twee Amsterdammers”, zegt Tom Sikkers. “Anders moeten zij iedere week naar Tilburg komen om te repeteren. En een hele week oefenen zet meer zoden aan de dijk dan hier en daar een zondagmiddag”. Sikkers, beter bekend als gitarist bij het Tilburgse Wealthy Beggar, is inmiddels ruim een half jaar bezig zijn droom te verwezenlijken. Die droom heeft inmiddels een naam gekregen: The Original Soundtrack. Want hoewel de gitarist succesvol aan de weg timmert met zijn eigen band, was zijn stille wens ‘om in een vette band te spelen met Remi Tjon Ajong van Green Lizard op zang’. Joost Heijthuijsen van Muzieklab Brabant kreeg lucht van de heimelijke wens van zijn stadsgenoot en besloot het lot een handje te helpen. En zo werden in mei van het afgelopen jaar de eerste spijkers met koppen geslagen op een terrasje in Tilburg. Tom en Remi kregen versterking van Jordi Nieuwenburg, ook Wealthy Beggar, Bram van den Berg (Krezip) en Jan-Jaap Onverwagt (Green Lizard) en Joost ging er voor zorgen dat de vijf met niets anders bezig hoefden te zijn dan muziek. En hoewel er al een tijd aan het repertoire gesleuteld wordt, staat nog niet alles vast. Nieuwe baspartijen worden uitgeprobeerd en ingenieuze breakjes toegevoegd. Ook Bram is steeds bezig de juiste dynamiek voor de drums te vinden. “Misschien moet ik hier wel gewoon wat zachter spelen?” En meteen wordt er weer afgeteld om het stukje nog eens door te lopen. Andere nummers worden in één keer, zonder op- of aanmerkingen, gespeeld. Joost zit met oordoppen in de oren als de grootste fan mee te knikkebollen op de grooves van de band. Het is ook moeilijk om stil te blijven staan bij het geweld dat vandaag uit het oefenhok komt. “En dan is Remi er nog niet eens”, zegt Tom. ”Hij moest even naar het ziekenhuis vanwege een snowboard ongelukje. Hij heeft iets gescheurd in zijn arm.” “Dat krijg je als je gaat snowboarden in Nederland”, vult iemand aan. Hoewel het project als een hersenspinsel is begonnen oogt The Original Soundtrack niet als een bijeengeraapt clubje muzikanten. Zoals de vier vanmiddag samenspelen en even later aan tafel zitten, lijkt het hier om een vriendenband te gaan die het eerste lustrum allang achter de rug heeft. De grapjes, de onderuitgezakte houding, de kleding en de gespreksonderwerpen: alsof de band voor de zoveelste keer op tour is. Maar dat is misschien niet zo gek. Er is namelijk besloten om de oefenzondag in Tilburg om te zetten in een hele week repeteren in Amsterdam. Goed voor de teambuilding. De hele band logeert bij Jan-Jaap. Vette rock ‘n’roll dus? “Nou, dat valt wel mee. We houden het braaf tot nu toe. Een beetje hangen op de bank met een biertje. En we gaan redelijk vroeg naar bed. Twaalf uur per dag oefenen is heel vermoeiend. Gisteravond hebben we naar Army Of Darkness gekeken: een cult horrorfilm met heel veel oneliners.” Niemand van de band heeft ook enigszins het gevoel dat het hier om een zakelijk project gaat. Tom: “We zijn echt aan elkaar gewaagd.” Joost, die vandaag een kijkje in de oefenruimte komt kijken met stagiair Rene, is hier niet om verder ook maar enige inbreng in het project te hebben. “Ik wil het volgen. Dat is alles. Het muzieklab heeft geen smaak en wil dat zo houden.” Projecten die op de tekentafel ontstaan, roepen nogal eens een beeld op waarbij rappers geforceerd over klassieke muziek heen moeten rappen. Joost: “Ik noem dat koude fusie projecten. Iedereen verdient veel geld en na afloop zien de muzikanten elkaar nooit meer. Hier is sprake van warme fusie. Dit komt uit het hart. Normaliter zijn deze vijf muzikanten moeilijk van hun eigen band los te maken. Door dit project kan dat wel en het levert iets moois op voor publiek en andere podia in Nederland.” Want hoewel het doel is om een grote show in 013 te spelen, bestaat de kans dat er meer wordt opgetreden. Daarnaast is Joost ook bezig om de ep uit te brengen. “Uiteindelijk levert het een mooie kruisbestuiving voor de fans van Green Lizard, Wealthy Beggar en Krezip op.” Maar het mag natuurlijk niet uit de hand lopen. Want dan gaan de eigen bandleden klagen. Toch? Tom: “De rest van Wealthy Beggar steunt ons. Zo’n project kan ons eigen werk versterken. Als je maar wilt.” De rest knikt instemmend: Jan-Jaap: “Maar de verschillende bands moeten elkaar natuurlijk niet in de weg zitten.” Nu The Original Soundtrack al oogt als een heuse band zullen de eerste echte bandruzies zich ook wel aandienen. Tom: “Nee, daar hebben we geen tijd voor. Daarnaast maakt iedereen zich ondergeschikt aan de band. Ik heb niet voor niets deze mensen gebeld.” Jan-Jaap: “Het enthousiasme is heel groot. Niemand denkt daaraan.” Eerst zou de band Yoda heten, toen Skywalker. Uiteindelijk werd het The Original Soundtrack. Tom: “Dat was de eerste naam die we allemaal goed vonden. Toen zijn we gaan checken op internet. Er bleek nog geen band te zijn met die naam. De naam is multi-interpretabel. Onze teksten zijn science-fictionachtig. De naam past daar prima bij.” De tweede demo van Brams vorige band One In A Million heet ook The Original Soundtrack. Bram: “Maar dat is volstrekt toeval.” Dan de muziek. In de oefenruimte, zonder de zang van Remi, doet The Original Soundtrack behoorlijk metalachtig aan. Tom: “Daarom is het zo jammer dat Remi er nog niet is. Zijn stem geeft de nummers iets euforisch. Mijn uitgangspunt was dat het niet te zwaar en niet te donker moest worden.” Veel opzetjes van de nummers zijn door Tom op een akoestische gitaar geschreven en vervolgens met de hele band in de oefenruimte afgemaakt. Melodie staat voorop. Het is opvallend dat de 30 jarige Tom een enorme liefde voor de jaren 80 heeft. Zijn new wave geluid doet herinneren aan bands als The Cure en Siouxsie and the Banshees. Dan staat de band op. Er moet verder geoefend worden. “Jammer dat Remi er nog niet is”, zegt Tom. Om de band in volledige bezetting in actie te kunnen zien, moeten we wachten tot de première op 6 maart in 013.