Het was al 20.15 uur toen de inmiddels een grote groep hardcoreliefhebbers de trap naar de Bat Cave op konden klimmen. Geen halszaak, want de winter laat ons aardig op deze donderdag de zesde januari in de steek. Koukleumen is niet aan de orde. En daarnaast weet men wat men kan verwachten. Een energieke show van een band die aan de vooravond van een grote doorbraak staat. Want met het puike ‘Believer’ leverde The Promise een absolute verplichte genreaanrader af. HET JONGERENCENTRUM-GEVOEL Rise And Fall blijkt een goede keuze om het hardcorefeest te openen. Je ziet de Belgische band als het ware werkelijk ‘werken’. De shouter schreeuwt zijn longen uit het lijf en al die fysieke overdaad van de andere bandleden resulteerde zelfs in een kapotte kabel. De gedwongen rustpauze saboteerde de set van Rise And Fall. De band pakt voor dat je er erg in had de draad weer op en sluit hun set met volle overgave af. Van vernieuwing is geen sprake, daarvoor grijpt de band te vaak terug op bekende clichés, maar waarom zouden het niet doen? Zelfs de niet al te beste sound deed geen afbreuk aan het concertgenot. Daarvoor overheerste het nostalgische jongerencentrumgevoel vanavond teveel. En daar is op zijn tijd niks mis mee. PROMISING HARDCORE De leden van The Promise speelden in een grijs verleden vaker in onze contreien hebben met bands als Turmoil, One King Down of Earth Crisis, de huidige Europese tournee is hun tweede. Dat verkondigt zanger Anderson Bradsaw met ongepaste verlegenheid. Want als er een hardcoreband op dit moment bestaat indrukwekkend bezig is, dan is dat zeker dit vijftal uit New York, Philadelphia en Albany. Misschien heeft dat te maken omdat ik niet meer zo intensief bezig ben met dat subgenre. Of misschien is het juist die oude belevingswaarneming; dat ik opeens weer gepakt wordt door die opruiende sound? Zelfs het slappe geouwehoer van diezelfde Anderson tussen de nummers stoort niet. Evenmin maakt het weinig uit dat hij eruitziet als het neefje van Bloodhound Gang nitwit Jimmy Pop. Dat is allemaal bijzaak. The Promise raast met vette riffs en krachtige breaks in een kleine veertig minuten als een briesende stier. En het 140-koppige publiek participeerde even noest en woest in tollende pogodansjes (die je kent uit de clip van Sick Of It All). En het lukte The Promise om het fantastische nummer ‘The Kiss Off’ in de niet al te beste geluidsmix overeind te houden. Het zal me niet verrassen als we deze furieuze rakkers op de Eastpak Resistance tour 2005 zullen wederzien. Hup naar de volgende Hard Times op zaterdag 26 februari in diezelfde Bat Cave, want dan speelt een andere topper in spe: Cursed.