Crossover-tijd in Tilburg. Volgende week de enige Nederlandse show van Stuck Mojo in 013, de videoclip van crossover talent Mur-Dog, een steeds beter boerende McGyvers en vanavond de enige show in Nederland van Senser. Buiten zijn de straten bezaaid met confetti, plastic bekers en andere resten van de carnavalsoptocht. Binnen in 013 is er niks meer van te merken. Zeker niet als de befaamde raprockers van Senser een geweldig concert geven na de opwarming van de McGyvers. Lomp, maar met een politieke boodschap. De McGyvers krijgen meer en meer voet aan de grond met hun crossover. Sinds vorig jaar is de band een dj en bassist rijker en dat rechtvaardigt de band als voorprogramma van Senser. Bij de dj ligt dan wel de enige virtuositeit van de band, voor de rest blijft het een lomp geheel van zware gitaren, lompe drums en boze raps. Overigens sijpelt de term crossover ook in de raps door. Als je Nederlandstalig zingt in deze stijl, denk je al snel aan Osdorp Posse. De McGyvers zo te horen ook; de raps zijn verpakt in een Amsterdamse smoel met een Brabants accent. Of andersom. Hoe dan ook moet de band nog iets meer afwisseling brengen in hun repertoire om het publiek echt op te kunnen warmen. En iets meer het punkgevoel loslaten om een wat zuiverder geluid te krijgen, zal zeker ten goede komen. Wellicht dat de zaal tijden No Sleep Til Burg over een maandje wel helemaal los gaat, vanavond komt er pas beweging in de zaal als de Tilburgse undergroundhit ‘Mafkezen’ wordt gespeeld. Maar dat loskomen wil bij Senser ook nog niet direct lukken. Na een paar nummers herinnert het publiek zich echter dat het carnaval is, en dat er hier veel meer reden is tot een feestje dan in de rest van de Kruikenzeikersstad. Opeens grijpt de groove het publiek vast en laat die niet meer los. De Engelsen overtuigen met oud en vooral veel nieuw werk van het nieuwe album SCHEMAtic, dat zes jaar na het Asylum eindelijk verscheen. De rode draad van vette rap, rock, metal, dance en pop is altijd nog in tact. Behalve een variatie aan klanken trekt het ook een gevarieerd publiek. Gelukkig niet uitgedost in carnavalskleding (“what the fuck is going on in your town? There are clowns everywhere”), maar gewoon in de dagelijkse kleding. Het gaat echter niet om het uiterlijk of show vandaag, alle kracht komt uit de muziek en het enthousiasme daarvan. Wat daarvoor nodig is? Behalve snelle raps en stuiterende gitaren, speelt de dj een belangrijke rol. Energieke dancebeats, samples en scratches wat op een originele manier als een puzzelstukje in het geheel valt. Ook zangeres Kerstin is een opvallende factor, zij helpt (naast haar raps en zang) de apocalyptische sfeer omhoog te drijven met sferische en gotische tekstloze vocalen. Dat zijn de ingrediënten die de volle Kleine Zaal in extase brengt en zo het excuus om carnaval te ontvluchten wel heel erg rechtvaardigt.