Als je aan gothicbands denkt verschijnt tegenwoordig al snel het beeld van zwaar opgemaakte zangeressen in grote jurken op je netvlies. Dat het ook anders kan bewijzen The Wounded en NFD beiden op hun geheel eigen manier. De één met rustige, wave-achtige melodieën, de ander met bruut geweld. SFERISCH Het publiek is vanavond niet massaal op komen dagen voor hoofdact NFD. Toch ontstaat vanaf het moment dat support act The Wounded het podium betreedt een prettige sfeer. De aanwezigen besluiten niet achter in de Kleine Zaal te hangen, maar staan geïnteresseerd voor het podium te luisteren. Ze worden door de Drentse gothicrockers getrakteerd op een mooie, ingetogen set. Muzikaal gezien klopt alles namelijk wel aan The Wounded. Combineer dat met de geweldige stem van zanger/ gitarist Marco van der Velde en succes lijkt verzekerd. Toch weet de band nooit echt te overtuigen, omdat de nummers onderling te weinig verschillen. Het gehele optreden lijkt een lange sferische song, waarbij de nadruk wel erg veel op het vocale gedeelte en het keyboard wordt gelegd. Juist de stukken waar wat stevigere gitaarpartijen onder liggen zijn uitstekend van kwaliteit, maar helaas kiest The Wounded voor veel rustmomenten met vrijwel alleen zang. De meeste nummers zijn afkomstig van het derde en laatste album Atlantic, een prima studioalbum maar live komt het niet echt tot leven. HITPOTENTIE Na een korte pauze is het de beurt aan de oude rotten van NFD (Noise for Destruction). Stuk voor stuk muzikanten die behoorlijk wat ervaring meenemen uit bands als Sensorium en Fields of the Nephilim. De laatstgenoemde band lijkt voor veel bezoekers ook de reden te zijn voor een bezoekje aan NFD. De Britten openen met het ijzersterke Blackened van debuutalbum No love lost. Blackened heeft de juiste balans tussen scherpe gitaarriffs, logge opzwepende drums en de (dan nog) krachtige zang van Peter White. Het aanstekelijke refrein zorgt ervoor dat NFD met Blackened een nummer met hitpotentie binnen de metalscene in handen heeft. De daarop volgende nummers zijn niet zozeer slechter als Blackened , maar songs als Turbine en Stronger hebben net niet dat beetje extra. ZUGABE Na een tijdje NFD begint alles ook wel erg veel op elkaar te lijken. Van een band met zo’n brok ervaring mag toch verwacht worden dat ze een iets pluriformer debuutalbum kunnen samenstellen. Ook lijkt Peter White na elk nummer slechter bij stem te zijn, iets waarop de constant aanwezige sigaret vast ook geen positieve invloed heeft. Toch gaat hij met zichtbaar enthousiasme verder en ook de band lijkt plezier te hebben in het enige Nederlandse optreden van de tour. Het publiek blijkt ook warm te lopen voor de recht-voor-zijn raap-gothicmetal van NFD en roept tot tweemaal toe luid om een ’zugabe’. Zo kunnen de Britten zich vast aanpassen aan de volgende bestemming van hun tour; Duitsland. Een land waar metalfans bij gothicmetal denken aan bands als NFD en niet aan Within Tempation of After Forever.