Hete maagden die een strijkijzer moeten hebben. Een deur. Een trap. Een rokje met een vork erboven. Bier druppelend op een kaal voorhoofd. De Kift voerde in 013 de opera 'Vier voor Vier' op, gebaseerd op een toneelstuk van Daniil Charms. Wat schrijft die? Juist. Absurdistische stukken. De band voegt er zijn mengelmoes van fanfaremuziek, folkloristische post-punk en hier en daar een vleugje stadionrock aan toe. Het alom stoicijnse stuk begint met het slaan op gitaren, weldra ontstaat er een ritme en valt de kopersectie bij. Een vrouwenstem weerklinkt. Vanaf het eerste moment fascineren de heren en dame op het podium. Tot aan de toegift wordt er bijna aan een stuk doorgespeeld, de muzikanten zijn meesterlijk op elkaar ingespeeld. Wisselingen van tempo, ritme, zang en instrumenten volgen elkaar in een strak patroon op. Ook uitdrukkingen en bewegingen zijn volledig op elkaar afgestemd. Imitaties van een vogel en later een zaag leukten het stuk nog verder op. Ondanks dat de zaal redelijk is gevuld kan het publiek zich vrij bewegen. Onterecht overigens. De Kift verdiende een volgepakte ruimte. Gitarist annex drummer annex zanger Wim ter Weele declameerde ondertussen strak voor zich uit starend: "De kubieke inhoud van deze zaal... is ons niet bekend." De Kift had het leeuwendeel van het publiek op zijn hand. Aandachtig worden de geluiden en bewegingen die vanaf het podium kwamen gevolgd. Echter werd het optreden enigzins bezoedeld een door een kleine schare pubers bij de uitgang van de zaal. Die kon het niet opbrengen om stil te zijn. Zanger annex toetsenist Frank van den Bos liet voor de toegift blijken zich aan het geroezemoes geergerd te hebben. "We kunnen natuurlijk van het podium afgaan, jullie een tijdje laten klappen, en dan terugkomen. Maar we kunnen ook nu weer een liedje spelen. En kunnen die mensen daar aan de achterkant dan misschien vijf minuten stil zijn? Vijf minuten maar!" Zijn woorden werden met gejuich ontvangen. Nadat de tienkoppige band een diepe buiging gemaakt heeft wordt de opera afgesloten met een bescheiden toespraak van multi-instrumentalist en zanger Ferry Heyne. "Om de hoek bij de uitgang zijn spullen van ons te koop. En als je dan met je cd of dvd onder de arm naar huis loopt, denk dan aan mijn hondje Kepka. Want als ik mijn keuken betreed, nadat ik een band heb gezien, met een cd of dvd trekt die zijn rechterbovenlip op en ontbloot zijn tanden. Dat is zijn lach."