Op de eerste uitwisseling tussen Tilburg en het Westland weet vooral afsluiter Sulphur te overtuigen met zijn eigenzinnige, melancholieke geluid. Hoewel hun thuishaven ’s-Gravenzande niet ver van Den Haag ligt, doet het geluid meer denken aan het New York van The Strokes, of als we een beetje historisch doordraven The Velvet Underground. De gevoelige gitaarrock van Sulphur is grotendeels distortionloos. In combinatie met opzwepende drums maakt dat de spontane uitbarstingen des te krachtiger. De stem van zanger Sander van Staalduinen doet denken aan de emotionele Brian Molko van Placebo. Zijn ogen sluiten zich regelmatig, maar de toon is alles behalve tragisch. Sulphur is lekker gelaten, happy to be miserable. Een prima middel voor een relaxte zondagmiddag na jammerlijk gemiste kansen op de zaterdagavond. Een authentieke band, die het overgebleven publiek in de inmiddels lege Schouw totaal voldaan achterlaat. GEWELD Aan het begin van de avond zetten de Tilburgse cross-over veteranen van Mur-Dog een sterk optreden neer. Rapper Evan Encarnacion ofwel E-man blijft gezichtsbepalend voor de band, die een goede flow brengt en bij tijd en wijlen ook behoorlijk rockt. De strakke raps van een geconcentreerde E-man worden gecombineerd met riffs die vrolijk heen en weer waaien tussen rock, powermetal en metalcore. De gitaarsolo’s gaan volgens het boekje. Niet verrassend, wel doeltreffend. De muziek is sterk opbouwend, waardoor je af en toe verlangt naar een echte explosie van metalgeweld op de laagste tonen. Maar ook cross-overbands moeten keuzes maken en Mur-Dog kiest aan het einde van het optreden liever voor een uitstapje richting de funk. Het publiek vindt dat zeker niet erg. Hier en daar wordt er wat gedanst en zelfs de hippe kapsels van een aantal stamgasten bewegen mee op de groove van Mur-Dog. COOL Funk doet het sowieso goed in deze kroeg, die gewoonlijk een doelgroep boven de dertig aanspreekt. De toegankelijke klanken van het eveneens uit Tilburg afkomstige BomblB amuseren het publiek. De feelgood mix van funk, rock en hiphop doet onvermijdelijk denken aan de Red Hot Chili Peppers. Zanger Bas ‘Boan’ Olijerhoek is daarbij even droog en humoristisch als de Fun Loving Criminals. ‘Cool’ in de oorspronkelijke betekenis van het woord. Erik Tilleman laat er geen twijfel over bestaan dat het hier wel degelijk om funk gaat. Met zijn bevlogen stijl is de bassist lekker aanwezig. Deinende dronken massa’s zijn deze avond niet aanwezig, maar BomblB zal zeker nog veel tenten platspelen. IDOLEN Of dat ook geldt voor Gemstone is maar de vraag. De tweede band van de avond is een rockband waar je er zeker in Den Haag wel meer van hebt. Niettemin heeft zangeres Nanda van Soest een gouden stem en valt op de kwaliteiten van de muzikanten niets af te dingen. Twee mooie intro’s zijn zeker de moeite waard. Maar het mist een eigen geluid. De toegift is veelzeggend: ‘Does she love you’ van Melissa Etheridge. Het geeft aan dat Gemstone nog maar een klein stapje verder is dan de meeste coverbands. Ze spelen weliswaar eigen nummers, maar missen nog de originaliteit. Belanden in het Grote Boek van idolenmaker Barry Hay lijkt de belangrijkste drijfveer van de band. Maar ook voor toegankelijke rockbands geldt dat ze zich op een of andere manier moeten onderscheiden.