In The Choice ziet het er maar zwart uit. Het is zo goed als uitverkocht en ‘wit’ was vanavond duidelijk niet de dresscode. Op het podium staat een grote stalen constructie van buizen. Ergens in een hoek staan een aantal kale Duitsers wat Duits te praten. Het moge duidelijk zijn; de Sisters of Mercy treden weer op. Dik twee jaar hebben ze niet meer gespeeld. Sinds Vision Thing uit 1990 is er nog steeds geen sprake van een nieuw album. Wellicht vanavond een verrassing? MIS(T) Voordat er ook maar een noot wordt gespeeld mogen de rookmachines hun werk doen. En hoe. Een gigantische laag vormt zich boven de hoofden van het publiek en een nog dikkere laag ontstaat op het podium. Drie mannen komen, veel te laat, het podium op en je vraagt je toch af hoe Eldritch iets wil zien als hij ook nog een zonnebril op heeft. Als je 46 bent wil je toch echt niet van zo’n podium afvallen. Jammer genoeg is opener “Crash & Burn” ook zoekende in de duisternis want het nummer pakt niet. Op de harde kern vooraan na blijft de rest van de zaal erg mat kijken. Ook de volgende paar nummers slaan de plank mis ondanks het kenmerkende SoM-geluid; strakke, haast marcherende ritmes uit een drumcomputer, Eldritch zeurderige, overheersende stem en twee overstuurde gitaren. De balans is er gewoon niet; te weinig gitaren en teveel zang. STIJGENDE LIJN Na een stuk of vier nummers begint het geheel eindelijk te kloppen. Eldritch gaat meer zingen dan schreeuwen en de balans lijkt te zijn gevonden. “Alice” brengt de zaal al wat meer in beweging en bij “Dominion/Mother Russia” is het niet alleen dat kleine groepje vooraan wat mee begint te zingen. Het enthousiasme wordt beloond want Eldritch doet tot vreugd van velen zijn jas uit. De stijgende lijn wordt doorgezet en er ontstaat zelfs een bescheiden mosh-pitje. Niet te heftig natuurlijk want het publiek zelf is de jongste niet meer. Met blauwe plekken op het kantoor verschijnen is niet wenselijk. Toegift “I Was Wrong” is het eerste nummer waarbij drumcomputer “Doktor Avalanche” even niets hoeft te doen en de afwisseling is best lekker. Te meer omdat af en toe de nummers wel erg sterk op elkaar beginnen te lijken. Afsluiter “Vision Thing” blijkt een succesnummer te zijn, maar helaas, nog steeds geen nieuw werk. Mocht er een dijk van een nieuw album komen, laat die eerste paar liedjes dan maar zitten. Dat maakt nou net het verschil uit tussen een goed concert en een middelmatig concert zoals vandaag. -aangezien de foto's nog op anti-journalistieke wijze verplicht gekeurd moeten worden door de platenmaatschappij, laten die zich nog even op zich wachten.