Noorwegen timmert de laatste jaren flink aan de weg op het gebied van de popmuziek. Het is misschien nog te vroeg om te spreken van een Noorse invasie, maar de opkomst van dit Scandinavisch land in de popmuziek is onmiskenbaar. Het land heeft het voordeel van een betrekkelijk kleine muziekscene, waar iedereen elkaar lijkt te kennen. Dat leidt geregeld tot een vruchtbaar samengaan van genres, die het buitenland fris in de oren klinken. Er zijn talloze bands met een stevig geluid, waaronder Kaizers Orchestra en Motorpsycho. Maar ook op rustiger vlak tiert het welig, bijvoorbeeld in het roots-popgenre. Kaizers’s voorman Janove Ottesen blijkt die kunst solo heel goed te beheersen. Tot de solisten met een subtieler idioom behoren Thomas Dybdahl en Ane Brun. Als opwarmertje richting Route 05 een korte introductie van Ottesen, Dybdahl en Brun. OTTESEN Begin dit jaar verscheen de eerste solo-cd van de Janove Ottesen, frontman van Kaizers Orchestra. Op deze plaat ‘Francis’ lonely nights’ kiest de zanger voor een rustige, bedeesde stijl. Ottesen over zijn solowerk: “Als ik met Kaizers werk, ben ik innovatief, maak ik een nieuw soort rock ’n roll. Met mijn soloproject doe ik echter wat veel andere artiesten doen, simpelweg liedjes schrijven en uitvoeren. Dit ben ik, mijn stem, mijn manier om het te doen, mijn geluid. Het is de perfecte manier om de gekte even opzij te zetten. Dat is waarschijnlijk maar goed ook, anders zou ik doordraaien. Fans klimmen naar de derde verdieping van een hotel om midden in de nacht op mijn raam te tikken. Daar zit ik als ik slaap echt niet op te wachten. Daarom koos ik deze stijl ook als zijproject. Rustig, beheerst. Deze muziek is makkelijk te maken voor me, ik schrijf in de tourbus of waar ik ook ben. Het is handig om zo op te treden en er mee rond te reizen. Alleen ik en mijn gitaar. Volkomen tegenovergesteld aan de stijl van de band.” DYBDAHL Thomas Dybdahl wordt door de Nederlandse muziekpers gezien als de ontdekking van het Noorderslag festival begin dit jaar. In augustus vorig jaar bracht deze singer-songwriter het album ‘That great October sound’ uit. Op deze plaat verzorgt hij de zang en speelt gitaar, bas, orgel en harmonica. ‘Kalmeer uw geest met muziek’, zingt hij bevlogen. Laat zijn materiaal daar nou precies in slagen. Dybdahl: “De respons op mijn eerste album was onverwacht. Positieve recensies, prijzen, het was overweldigend. Ik doe maar gewoon wat ik denk dat goed is. Je hebt de verantwoordelijkheid om iets te maken dat niet al bestaat. Je moet een eigen geluid hebben. Mijn muziek is een combinatie van al mijn inspiratie. Sommige nummers gaan over mezelf, maar de laatste tijd probeer ik dat toch een beetje te vermijden. Mijn leven is niet zo spannend en interessant, er is geen enkele reden om alleen daarover te schrijven. Als ik een auto was, zou ik een Mercedes Benz 230 uit 1973 zijn. Die blijft altijd stijlvol en wat belangrijker is; die wagen is niet kapot te krijgen. Wat een goede vergelijking.” BRUN In het land waar koning winter serieus genomen dient te worden, stort Ane Brun zich ter vermaak op haar gitaar. Ze brengt onopgesmukte, akoestische deuntjes met een neiging naar americana of bluespop en alternatieve country. Pas op haar 21ste neemt ze voor het eerst met enige serieuze bedoelingen een gitaar ter hand, om het ding vervolgens amper meer neer te leggen. In de herfst van 2003 brengt Ane haar eerste plaat ‘Spending Time With Morgan’ uit. Met haar stem oefent Ane Brun een magnetische kracht uit op haar publiek. In februari van dit jaar verscheen haar laatste plaat ‘A Temporary Dive’ Ane slaagt erin een constant, hoog niveau aan te houden. Met alleen de hulp van ‘Morgan’, het koosnaampje voor haar gitaar.