Zaterdag 30 oktober vond in 013 een nieuwe Transistor-avond plaats. Stonden op vorige afleveringen grootheden als Jeff Mills en Johannes Heil op de affiche, vanavond was de opzet wat meer bescheiden - geen Grote Zaal dit keer – maar met opkomend techno-talent Joris Voorn als top-of-the-bill in het kader van een Wolfskuil Labelnight. De ándere aanwezige artiest van het Wolfskuil-label is Darko Esser. Nadat gastheer Noes de langzaam vollopende Kleine Zaal heeft voorgewarmd met een zeer afwisselende set van fijne breaks en beats, wordt Esser met een wat pompeus openingsmuziekje aangekondigd. Zijn set blijkt geen DJ-set te zijn, maar een laptop-performance van zijn eigen werk, dat zwaar leunt op het Groovebox-geluid, aangekleed met donkere synths. Mij doet zijn dramatische stijl net iets teveel aan Tiësto c.s. denken, maar met name de wat jongere gasten weten er wel raad mee, en er wordt hier en daar zelfs een ouderwets rave-dansje gedaan. In de Batcave zorgen Nik K. en Marc voor een aangenaam relaxed tegenwicht van subtiele house. Ze maken het zichzelf niet makkelijk met deze set, die nog een stuk verfijnder klinkt dan wat Nik normaal op zijn vaste avonden in café No. 7 doet. Mooie luistermuziek, die de aanwezigen niet weet uit te nodigen om te dansen. Het gemiddeld vrij jonge en overwegend mannelijke publiek (de dames lijken veelal op sleeptouw te zijn genomen) lijkt sowieso voor het stevigere werk te zijn gekomen en de sfeer komt er dan ook niet echt in. Wanneer Joris Voorn beneden aan zijn set begint, loopt het helaas vrij snel leeg. Voorn heeft momenteel wereldwijd de aandacht van techno- én house-DJ’s vanwege zijn track “Incident”, gebaseerd op de Underground Resistance-remix van The Reese Project’s Colour of Love. Met deze plaat heeft Joris Voorn een echt juweeltje afgeleverd. Elementen van de vroege house worden vertaald naar de moderne dansvloer. Een dag eerder was deze plaat nog één van de hoogtepunten in de set van Derrick May in de Rechter in Eindhoven en het staat voor mij al van te voren vast dat deze plaat ook vandaag weer het dak eraf zal laten gaan. Ook de rest van zijn album Future History refereert volop aan de klassieke Detroit-sound, met mooie synths, arpeggio’s en pianoloopjes, voorzien van stevige, moderne techno- en electrobeats. Voorn begint zijn set verrassend met de Agoria-remix van Inner City’s Big Fun en actuele hit Drop the pressure van Mylo. Dat heeft zo’n jongen toch helemaal niet nodig, denk ik nog, maar eerlijk is eerlijk, de stemming zit er, na de donkere set van Darko Esser, meteen weer in, én, het moet gezegd, ook de dames komen nu los. De muziek wordt langzaam steviger. Er komen een aantal tracks van het album voorbij en na een klein uurtje opbouwen is het dan eindelijk tijd voor de hit. Wordt er van te voren al flink gedanst, wanneer de piano van “Incident” langzaam begint door te komen, gaat, zoals voorspeld, het dak er af. Na zijn hit blijft Voorn flink doorknallen en de voetjes gaan onverminderd van de vloer. Vaag meen ik me te herinneren dat Noes zou afsluiten, maar kennelijk is Joris Voorn zo goed op dreef dat hij tot vier uur doorgaat. Pas wanneer ik al op de fiets zit, besef ik me dat ik vanwege de wintertijd nog een uur langer had kunnen blijven. (Het album Future History van Joris Voorn is overigens niet uitgebracht op Wolfskuil, maar op Technasia-sublabel SINO, en is deels te beluisteren op de website van Voorn)