F.R.E.U.D's Wait Now vol goeie vibes

Tilburgse debuutalbums die je moet hebben part I

Bas Verbeek, ,

Hij is al een tijdje uit, maar 3voor12/Tilburg is jong en heeft toch ook de functie om kwaliteit de aandacht te geven. Het gaat hier over het debuut album Wait Now van het immer rockende F.R.E.U.D. (wie doet het ze na om café Extase uit te verkopen?). Een stevige rockplaat die stikt van de grooves en goeie flows. We lopen het album alsnog even door.

Tilburgse debuutalbums die je moet hebben part I

Intussen is F.R.E.U.D's debuutalbum Wait Now alweer een jaartje uit. Kwaliteit kan niet achterblijven op 3voor12, dus alsnog de aandacht voor dit plaatje. De meeste Tilburgse rockfans weten al lang dat dit een van de sterkste moderne metalbands van Nederland is, de live optredens zijn iedere keer één groot metalfeest. De band begon als een coverbandje en is nu uitgegroeid tot een topband. De superproductie van het album zorgt voor dat extra beetje kwaliteit. Originele funky groovemetal op topniveau, een bespreking per nummer. WILL IN WONDERLAND Rage Against The Machine (RATM) in de flow van de Red Hot Chili Peppers. Wat een groove zit in dit nummer, een heerlijke swing die ook funky momenten tegenkomt. Die stem, die gitaren, die prettige agressie, het klopt gewoon helemaal. Het wordt gelijk duidelijk dat dit niet het bandje is wat superzwaar wil klinken, in deze productie is ruimte gelaten voor het liedje. Het pakkende liedje in dit geval. En daar kan producer Tom Sikkers (Wealthy Beggar) wel mee overweg. VIBES (GOOD ONES) Goeie vibes ja, dat wilde ik net dus zeggen. Het album had ook zo kunnen heten. In dit nummer is de zang op een wat Oosterse manier aangepakt. De heupen en schouders bewegen er spontaan op mee. De rust van de bassist en exotische slagwerkmomentjes worden perfect gecombineerd met de daaropvolgende stuiterende gitaren waar menig Amerikaans modern metalgroepje een puntje aan kan zuigen. RUN Net als in Vibes eist de bassist hier de intro weer op. Samen met de eerste zanglijnen klinkt dat als SOAD die ballads maakt, maar dat niet lang volhoudt, zodat er alweer een stuiterend metalnummer opvolgt. Super. SEEING YOU Akoestische gitaren en Eelco die een ballade voor je zingt over eenzaamheid. Hij zet zijn ballade onverstoord voort als de gitaren er op een gegeven moment onder beginnen te raggen. Er volgt een pakkend refrein waarop de armen massaal de lucht in gaan in die uitverkochte HMH waar FREUD headlined (Linkin' Park kan echt niet meer, SOAD kon niet, dus wordt het voorprogramma verzorgd door Festina Lenté en Fluff) Iedereen zingt ook moeiteloos het refrein mee en er is massaal kippenvel. LIES Een lekker opgefokte drive van de drummer en gitarist onderbroken met die massieve groove geeft de gelegenheid om passionele schreeuwen te geven en nog een beetje het balladgevoel vast te houden. Pure harde emotionele rock. HEY HEY Iedere goede bassist houdt natuurlijk van Primus, dus ook F.R.E.U.D's David. Zo begint dit nummer erg Primusgezind overlapt met een zonnig en chillend skagevoel. Tussen die passages door zit pure relrock a la RATM. Beetje rappen erbij en het F.R.E.U.D-gevoel is compleet. Wedden dat je ook bij dit nummer niet stil blijft zitten? TV2 KILLS R U TV II is ook een titel van een redelijk bekend Ministry nummer die ook kritisch is op het medium televisie. F.R.E.U.D. lijkt het daar mee eens te zijn en geeft zo zijn eigen televisierelletje. Zo furieus als Ministry is deze band niet, laat dat duidelijk zijn. Het gaat niet om de snelheid, maar om de groove en de beuk. Dat is in dit nummer niet veel anders. Weer cleane vocalen met de nu metalschreeuwen. Hakkelige momenten, gevoelige stemmingen en beuken. De vergelijkingen die steeds gemaakt worden zijn op zijn plaats om de band te beschrijven, maar iedere compositie met al die elementen erin maakt het onmiskenbaar F.R.E.U.D-eigen. MILKSHAKE TV2.2 Dat er achter de titel Tv2.2 staat zal ongetwijfeld zijn omdat het nummer dezelfde herkenbaarheid heeft als Tv2 Kills r U. Er wordt dan ook gebruik gemaakt van het vorige nummer, alleen is dit een andere versie met een wat andere uitwerking van hetzelfde idee. ALONE Een lekker drumloopje met een lekkere standaard metalriff erbij. Zonder de zang erbij zou het een puik standaardje zijn, de zang tilt het echter naar een hoger niveau. Het is weer de combinatie van pure kwaliteitsmetalschreeuwraps en die popzang. Alweer? Ja, maar iedere keer wordt dat op een andere manier ingevuld, dat is een grote kracht van deze band. Want zoals je net zag dat liedjes hetzelfde kunnen zijn, wordt er telkens weer een sterk liedje van gemaakt.  ANGELS EYES Weer een ballad met ruige stukken erbij, beukende metalstukken opgevolgd door stuiterende stukken, terwijl de zang weer erg clean blijft. In zekere zin het idee van Seeing You, maar lang niet zo pakkend. Met zijn langdradigheid is dit niet het sterkste nummer van het album. NIGHTFALLS Dit is absoluut mijn favoriete nummer van het album. Weet KinkFM en 3voor12 radio hiervan? Anders moet de band dit daar eens rap heen gaan sturen. Dan kun je er donder op zeggen dat ze daar bij de radio het niet kunnen weerstaan dit nummer uit hun playlists te houden. Goed, over het nummer dan. Er werd al even eerder duidelijk dat ska en reggae in de platenkasten voorkomt van de bandleden. De gitaar in dit nummer is pure reggae, ook al beperkt zich dat tot het bekende gitaarriffje en op het einde een heuse Marley-impressie. De teksten gaan dan ook over de zonnige omgeving. Totdat de duisternis komt, dan zijn het weer de bekende SOAD-gitaren en groovy metalzang die zege vieren. Enkele passages verklapt dat System Of A Down toch nog een favoriet van de band is. In de tijd dat ze die band nog coverden deden ze dat dan ook geweldig, minstens zo goed als hun voorbeelden zelf. Dit nummer heeft het gewoon allemaal. Zonnig, raggen, stuiteren, pakkende zanglijntjes. Een regelrechte hit. THE CAT GOT DRUNK AND STARTED TRIPPIN In het laatste nummer van dit album is geen ruimte voor zang. Dit is nagenieten in de vorm van een jam. De gitarist heeft de hoofdrol en speelt de kat. Wellicht geïnspireerd op Steve Reich als het gaat om herhaling. Met een overdosis flanger op zijn pedaaltje is dit inderdaad lekker trippy en tipsy. De enige manier om nuchter te blijven is te luisteren naar de drums, die nog wakker genoeg is om af te wisselen. Een lekker toetje, wat weinig met de rest van het album te maken heeft, maar juist daarom een welkom rust- en tevens eindpunt. Het fysieke pakketje is ook de moeite waard. Als je dit schijfje koopt krijg je ook dat mooie boekje wat erbij zit (zie ik daar drie Westpoints op de voorkant?). In het boekje kan je namelijk zelf alle gezichten van de bandleden verbouwen. Een onderkaak van de één met de neus van de ander. Hoe leutig kan je het maken. Zo leuk als ze het zelf willen, want ze zitten immers op hun eigen label Vibe4Music (die tot nu toe alleen onderdak geeft aan F.R.E.U.D.). Op de achterkant van het boekje zwemt de band al inspiratie op te doen, in wat lijkt op één van de vele bouwputten uit Tilburg. Gelukkig zijn er nog steeds veel bouwputten, dus ik zou zeggen, hup erin, voor de volgende geweldige plaat.