Tilburg Metalland. 013 boert goed in de metal de laatste tijd. En ook de komende tijd, want voor 2005 zijn Megadeth, Kreator en Apocalyptica alweer geboekt. Gisteravond was ons Tilburgs muziekzaaltje gevuld met een paar duizend mensen die Machine Head wilde zien. Of beter gezegd, wilden ervaren. Want er werd best wat afgemosht bij het concert van deze Amerikaanse metalmannen. Machine Head, zo staat al een tijd op het programma van 013. De metalhead hoeft niet lang na te denken. Hoewel ik velen hoor zeggen ‘ze hebben een stel kutalbums’, komen diezelfde toch opdagen. Machine Head staat immers garant voor een gedegen potje metal en voor een avondje headbangen koopt men dan wel een kaartje. De band speelt, het publiek deint mee. KILLER RIFFS Uiteraard neemt Machine Head de moderne metalbands mee van het op dit moment hotste metalgenre in Amerika. Voor de metalcore is er wat dat betreft nog veel te winnen in Nederland. Misschien in dit verband niet logisch, maar de eerste band is Caliban uit Duitsland. Het klinkt echter weinig Duits, maar erg Amerikaans. Als je het niet zou weten zou je denken dat dit soort frustratie (zang) alleen uit Amerika kan komen. Caliban bewijst zich vanavond als een heel degelijke band die constant killer riffs afvuurt. Die directe gitaarbenadering heeft een goed effect op de moshpits. Als je naar de liedjes van de band kijkt, is dat weinig origineel, zeker met die schreeuwzang uit duizenden. Alles is echter wel ijzersterk en herkenbaar. GOD & FUCK De moshpits verdwijnen bij de volgende band, God Forbid. Na een veelbelovende intro waar de mooie klanken van de soundtrack van Requiem For A Fream te horen zijn, barst een hoop herrie los. De liedjes die verzuipen in hun eigen compositie, zijn weinig herkenbaar. Waar zitten nou die krachtige riffs, het beukwerk? Deze boutband verstopt het allemaal onder een paar lagen dikke shit zodat er weinig te beuken valt voor de metalfans vanavond. Nogmaals een diepe zucht als de band oproept om in koor ‘fuck Bush’ te roepen, die kende we gelukkig nog niet… AVE MACHINE HEAD Fuck Fuck Fucking Fuck. Ja, dat gefuck hoort nou eenmaal bij relschoppende metalmuziek. Om de presentatie kracht in stoerheid bij te geven, wordt het dan door de zanger ook erg vaak geroepen tussen alle zinsneden door. Alsof de fans niet al voldoende worden aangesproken met het herkenbare zware gitarengeluid van Machine Head. De grootste zaal van 013 staat stampvol om deze Amerikanen aan het werk te zien. De band die ooit de metal veranderde met hun moderne thrashmetal, die navolging kreeg door vele bands die het metalcoregenre vormden. Het intro ‘Ave Satani’, het thema van de film The Omen is net als de intro van de vorige band heerlijk sfeervol. Mooi, maar de sfeer van Machine Head is toch wat anders. Ze knallen er op los, maar niet altijd. Het meeste lof is er nog altijd voor het eerste stel albums, die staan voor de zware pure metal, waar de latere albums meer de randjes opzoeken. Hoe dan ook, dat merk je. Er wordt over de hele lengte van de zaalvloer gebeukt en flink meegezongen bij dat oudere werk. Vele nieuwe nummers zijn soms gewoonweg saai, ook het akoestische uitstapje is weinig interessant. Ook jammer is het geluid wat niet helemaal in orde is, vooral de vocalen schuilen achter het gitaar- en drumgeluid. Gelukkig is het heersende beeld wel dat de band dik anderhalf uur lang de metal aan het bedrijven is, zonder echte hoogvliegers. Om de herkenbaarheid nog meer te vergroten wordt Metallica aangehaald; Creeping Death wordt gecoverd, lang niet zo goed als Metallica (uiteraard), maar een aardig toetje van een aardig concert.