De keuzes die de recensent in deze popwereldstad moet maken worden hem soms teveel. Op woensdag 2 november is het feest met Flogging Molly, maar tegelijkertijd spacerocken met Los Natas en eerstejaars kijken van de Rockacademie. Tussen het Flogging Molly partijtje glip ik dan ook zo nu en dan even naar de Batcave en Kleine Zaal. Een verslag. BRIGGS VERZUIPEN Het voorprogramma van Flogging Molly start om een uur of acht. Om de spieren en het gehoor wat te laten wennen en de moshpitjes te testen zijn daar The Briggs. Muziek in de trant van Flogging Molly, maar dan zonder allerlei bij-instrumenten. De onbekendheid van de band zorgt voor een afstandelijkheid tussen het publiek en band. Misschien komt het ook wel doordat de niet onaardige, maar toch weinig originele liedjes verzuipen in hun eigen geluid en het geheel vaak rommelig klinkt. Energiek is het wel. Terwijl de grootste zaal van 013 volstroomt met Flogging Molly-fans, gluip ik tussen het gevarieerde publiek door naar buiten. POST ‘N’ ROLL Als de deur van de Batcave open wordt getrokken klinkt daar stevig postrock n roll van Duke Ressurection. Zij doen vandaag het voorprogramma van Los Natas, een drietal Argentijnse spacerockers. Begonnen als een stel 16-jarigen uit Someren die wat wilden rocken, uitgegroeid tot een erg degelijke rockband. Het gevoel wat de band in de muziek legt laat de luisteraar niet onberoerd. Van lekker meedeinen op emotionele, maar harde rock tot wat meer rollende rocknummers. Even later staat Los Natas goed te maken van wat ze vorig jaar in de W2 in Den Bosch hadden verneukt. Toen stonden ze erg stoned op het podium riffje na riffje te spelen zonder dat het ergens op leek. Nu spelen ze wel liedjes en scheppen daarmee een prima spacerocksfeer. ROCKACADEMIE Tijd om echt aan die sfeer te wennen is er niet. De Batcave uit en de Kleine Zaal in. Daar is het erg druk. Vrienden en families zijn uitgerukt om de eerstejaars aan de Rockacademie op het podium te zien. En rock is het. Als een beginnende band, maar dan met muzikanten die al een stukje op weg zijn, en het blijkt dat de toelatingscommissie nog altijd oog heeft voor zangeressen met uitstraling. STREET OI Terug in de nog drukkere grote zaal staat het tweede deel van het voorprogramma, de Street Dogs. Eigenlijk is het gewoon vrolijke poppunk, maar ze verschuilen dat achter wat traditionele kleding net zoals bij de hoofdact vanavond. Samen met wat oi en klassieke punk heeft niemand door dat het een Di-rect-achtig bandje is. De die-ken-ik-ergens-van-deuntjes werken mee, maar echt knallen doet het nooit. TIËSTO In de Kleine Zaal blijkt intussen dat de term Rockacademie niet heel de opleiding meer dekt. Op het podium staat een dj, een studierichting die sinds kort gevolgd kan worden. De dj wordt ondersteund door een toetsenist voor de strings en een zangeres voor de vocalen. De eerstejaars lijken de basics van de trance en club te oefenen, om over een paar jaar de nieuwe Tiësto te worden. DRONKEMANSLIEDEREN Flogging Molly. Wat moet er nog over deze band worden gezegd? De Amerikaanse band met Ierse muziek en Ierse zanger heeft de laatste jaren de status verworven als liveband die garant staat voor een feestje. Gezellige folk met feestelijke punk, of beter gezegd: dronkemansliederen, zoals een titel van het populairste album ook heet. De dronkemanssfeer zit er dan ook direct in. Violen, banjo’s en accordeon en natuurlijk elektrische gitaren laten het bier gelijk door de zaal vliegen. De hele vloer voor het podium verandert in een carnaval voor folk- en rockliefhebbers. En of het nou materiaal is van Drunken Lullabies of het nieuwe ‘A Mile Within Of Home’, een groot deel van het publiek deint mee, zingt mee en danst tot het einde. Kortom een geweldig rockfeest die de biervoorraad van 013 er aardig doorheen zal hebben geholpen.