Geen slaap totdat we in krap negen uur tijd twaalf Tilburgse bands hebben gezien. De Tilburger mag zich op het jaarlijkse No Sleep feestje dat dit jaar gehouden werd op zondag 29 februari in 013, trots voelen op zijn stad die een muziekcultuur heeft met entertainende livebands zo als BombLB, 2ndPlaceDriver en A#1. Phantom Engineer trapt deze zondagmiddag af met stoner rock 'n roll. Een zeer aangename mix van van alles en nog wat uit de ruige rockscene met een eigen smaakje. Erg leuk ook dat de bas een aanwezige rol heeft, wat soms doet denken aan Primus. Een nummer als Strange herinnert dan weer teveel aan een bekende Eindhovense speedrockband. Het zou leuk zijn om de band een volgende keer met een iets straffere en nog iets meer eigen bakkes te zien. BombLB is da bom, om het maar eens hip uit te drukken. Funky old school hiphoprock is wellicht een aardige omschrijving. Even dubbelchecken of die term de muziek wel dekt zit er niet in, want de band heeft nog geen demo opgenomen en dit is zelfs het eerste optreden. Zou je niet denken, want vanaf het eerste nummer is het gewoon dik vet funken to the bone. De funky slapbassist zal voor jaloezie zorgen onder de aanwezige bassisten. De groove wordt aangevuld met funky gitaarpartijen die ook niet vies zijn van een stevige rockdistortion. De zang doet denken aan hiphop zoals Will Smith bijvoorbeeld in The Fresh Prince Of Bel Air bezong, maar vocalen zoals we die kennen in rocknummers zijn ook aanwezig. En zo kan ik wel doorgaan met variaties op te ratelen. Al met al is het een stevig geheel wat gewoon pure entertainment en ook nog eens erg origineel is. BombLB, onthouden die naam. Hoe voelt dat om als pure heavy metalband op het grote podium in 013 te staan, waar de grote kings of metal ook hebben gestaan de afgelopen jaren? Blijkbaar heel goed, want de vocalist van Conquestador gaat compleet uit zijn dak. Samen met zijn band lijkt hij ieder moment van het optreden te genieten. Het speelgenot van de oude stijl heavy speedmetal heeft duidelijk zijn uitwerking op het publiek. De bekende ingrediënten van het genre worden op klassieke wijze bereid, zodat het er als de bekende koek in kan gaan. Victory. The_Inaxy is net terug van wat optredens in het Oostblok. En daar is het publiek altijd erg enthousiast, zo mag inmiddels wel bekend zijn. Terug in Tilburg is dat natuurlijk een stuk minder, maar dat maakt de muzikanten van The_Inaxy niet minder gedreven. Hun muziek wordt vaak emocore genoemd, hoewel emorock wat mij betreft een geschiktere term is. De melancholische rock met heftige uitspattingen en gevoelige passages missen vandaag een beetje gevoel. Het geluid had iets indringender gemogen. Of de schuldige de band of de geluidsman was, is onbekend. De vergelijkingen met Coldplay houden niet op voor Sofa. Nou heb ik bij deze me er ook al schuldig aan gemaakt. Maar terecht lijkt het wel, want behalve stem- en gitaargeluid doen ook de composities aan de bekende Britse band denken. Oké, het wijkt enigszins af richting andere pop/rock, maar daar krijgen ze ook al geen eigen gezicht door. Hoe dan ook, het draait om de ambiance. Hier en daar kunnen we daar aan proeven, maar het geluid laat niet toe om erin te verzuipen. Zoals de band zelf achteraf zegt, zal deze beter tot zijn recht komen op een intiemer podium. Na het rustpunt van Sofa is het weer tijd om te knallen. Dat doet 2nd Place Driver dan ook zonder er een grens aan te stellen. De met elektrosamples gevulde rock blaast de oren zowat van je hoofd af. Het is hard, het is pittig, het gevoel is er en zodoende komt de eigen smoel van 2nd Place Driver wederom (want wie heeft ze na al die optredens afgelopen jaar nog niet gezien?) ruig en zeer aangenaam het No Sleep publiek tegemoet. Nog meer ruigheid met de smalltown hardcore, oftewel hardcore uit het dorp, komt van Dead Rivers. De band neigt nogal naar metalcore en dan met riffs die goed te volgen zijn en leuke melodietjes. De groove is zeer aangenaam om de nekspieren in conditie te houden. Die ingrediënten maken dit tot een vette band die zich op die manier zal onderscheiden van genregenoten. Liesbet doet het wat rustiger aan. Singer/songwriter Liesbet maakt met haar band rustige pop en rockliedjes met verschillende smaken zoals americana en moderne pop à la Krezip. Niks wereldvernieuwends, niks ruigs of vuigs, maar op gemak liedjes spelen. Steeds als The Ghouls een liedje speelt, vraag ik me af waar ik dat verdomde deuntje van ken. Keer op keer is er de overtuiging dat dit melodietje ergens in het verleden in een bekend nummer is gespeeld. Het lijkt me er sowieso een bewijs voor dat deze band met zijn lome rockliedjes grossiert in pakkende deuntjes. Ja, voor het gemak maar even lome rock, want stonerrock is het niet. Stonerpop dan, maar daar zijn ze iets te veel rock voor. Meer à la de net-niet-stoner nummers van Queens of the Stone Age. Hoe dan ook: het feit dat bij ieder nummer de gedachte op komt dat ze een cover spelen terwijl dat niet zo is, blijft twijfelachtig. Terug naar de metalen. Transmission0 brengt zweverige, neerslachtige doom aangevuld met melodieën, samples en noise uit het keyboard van de frontman. Toch valt er niet echt een peil op te trekken, want soms is het zowat pure emo- of hardcore dat ten gehore wordt gebracht. Het geheel is wat vaag en niet erg toegankelijk waardoor de band het publiek na een half uur vaagheid verdwaasd achterlaat. Tja, dat heb je met muziek die wat ongewoontjes is, maar in dit geval is dat zeker geen belediging. Alleen had het geluid hier wederom wat indringender gemogen. 'Dat akoestische muziek helemaal niet saai hoeft te zijn, bewijst nu Lukewarm', zo wordt de band aangekondigd. Nou is dat helaas niet onomstotelijk bewezen, want het is en blijft semi-akoestische pop-rock en knallen hoort daar niet bij. Toch lukt het Lukewarm weer om de boel mooi en lieflijk te brengen. Ach wat schattig... Dat er al acht uur lang Tilburgse bands op de bühne staan, is niet zo positief voor de opkomst bij de afsluiter A#1. Het is dan ook zeer vermoeiend om de variëteit aan stijlen lichamelijk en geestelijk te verwerken. Degenen die zijn gaan slapen nu A#1 op het podium staat, missen dan toch iets. Dat de band het zelf nu-pop noemt, is toch raar want dit is gewoon dikke vette rock! Ja oké, de feestelijke en kwade rocknummers worden afgewisseld met rustigere liedjes. Maar dat mag de rockpret niet drukken. Dit is gewoon springen, verzuipen in stevige emorock en noise en beuken tegelijk. De psychedelische rommelnoisefinale van de band brengt het concert en deze lange dag tot een einde. En wel een lange dag die bewijst dat Tilburg voornamelijk een degelijke rockende scene heeft. En die werd vandaag in 013 niet in de laatste plaats gaaf gepresenteerd door de mensen van de visuals. Iedere band had bij het begin van het optreden een leuk introductiefilmpje waarna tijdens het optreden livebeelden en effecten erg sfeervol gemixt werden. Dus jij daar, die het gemist heeft: stom van je!