Dat het geen normale metalmatinee zou worden werd al duidelijk bij de eerste stappen die ik in de Batcave in 013 zette. Het was druk, erg druk. Te gast op deze kille zondagmiddag waren het Canadese mathcore-genootschap The End en Tilburgse doomrockers Transmission 0, die deze middag zouden aftrappen. Mathcore is een stroming die ook wel jazzmetal wordt genoemd. De stijl kenmerkt zich door de intensiteit van hardcore, de bruutheid van metal en de inventiviteit en superbe techniek van Jazz. Betrek daarbij maatsoorten die nauwelijks te beredeneren zijn en berekend lijken te zijn door wiskundige genieën, en het plaatje is compleet. Zoals bij elke stijl is het moeilijk om precies te duiden of een band er wel of niet toebehoort. TRANSMISSIE Transmission 0 is zo’n grensgeval. Het gaat erg goed met deze Tilburgers. Ze hebben onlangs een deal getekend bij Go-kart records, dat vooral grossiert in punkbands als Ten Foot Pole en Bambix, maar zich met deze release wellicht gaat verbreden. Dit is de laatste show van de Europese tour van The End en Transmission 0. Tijdens deze tour hebben ze onder andere, Nederland, Frankrijk, Engeland, Duitsland en Tsjechië aangedaan. De opgedane routine op deze tour blijkt vanaf de eerste tonen van Transmission 0 in hun voordeel te werken. De band speelt strak, zwaar en zet een professionele show neer. Geïnspireerd door bands als Cult of Luna, Neurosis en Isis laat Transmission 0 horen wel routineus, maar niet voorspelbaar te klinken. De schreeuwerige zang van de frontman en toetsenist wordt aangevuld door de cleane zang van gitarist Mischa, bekend van Reveal en The Void. De logge riffs worden afgewisseld met postrock-achtige noisepassages en drummer Bart houdt alles met zijn uitstekende drumwerk goed bij elkaar. Geen enkel moment valt het optreden stil of wordt het vervelend. Integendeel, de verscheidenheid van de band zorgt voor een prima show waar veel mensen van genoten zullen hebben. TE BRUTE BAS Een half uurtje later is de beurt aan The End. Deze band, afkomstig uit Toronto, Canada laat haar platen uitbrengen door het befaamde label Relapse, dat zich specialiseert in afwijkende metal. Met labelgenoten als The Dillinger Escape Plan en Mastodon bevinden deze jonge gasten zich in goed gezelschap. Maar het schept ook verwachtingen. The End laat direct blijken lak te hebben aan verwachtingen en blaast deze als een orkaan weg, om ze met de overtuigingskracht van een bulldozer te vervangen door verbijstering. De technische mathcore en energieke performance doen het goed bij het toegestroomde publiek. Headbangers gaan los en er wordt voorzichtig gemosht. Op het podium gaan de gitaren alle kanten op en de overenthousiaste bassist fokt de toeschouwers nog wat meer op. Ondanks de heftige bewegingen die alle muzikanten maken spelen ze retestrak. Bovendien hebben ze een prima geluid, wat ervoor zorgt dat alle riffs en fills goed te horen zijn. Qua intensiteit en professionaliteit naderen deze kerels grootmeesters in het genre The Dillinger Escape Plan heel dicht. Als halverwege de show een speakertoren instort, door de brute bas, het moshende publiek of de rondspringende muzikanten is de apotheose compleet. The End kwam, zag en overwon.