Televisiespecial Muziekstad over Rotterdam met Froukje, Naaz en Raw Roets
Zaterdag 20 februari is de eerste uitzending.
Dit is een deel van het artikel in de VPRO gids: 'In het nieuwe VPRO-programma Muziekstad spelen Nederlandse steden een belangrijke rol, als waren zij de ideale voedingsbodem voor het muzikale rijpingsproces. 3voor12-dj en presentator Eva Koreman bezoekt acht plaatsen en een reeks gearriveerde en opkomende artiesten die ervandaan komen of daar gevestigd zijn. Artiesten die zelf ook weer op de schouders staan van musicerende stadgenoten die hun voorgingen. Met als doel: de popmuziek vieren op de plekken die daar onlosmakelijk mee verbonden zijn.De eerste aflevering van Muziekstad gaat over Rotterdam. Met Naaz, Raw Roets en Froukje. Kijk zaterdag 20 februari 23.00-23.40 uur op NPO 3.
Steden zouden niet moeten wachten tot een hit ze op de kaart zet, zegt de Amerikaanse muziekjournalist Elizabeth Cawein in een TEDX Talk. Als je muziek noodzakelijk vindt, stelt ze, creëer je als stad allereerst een plek waar muzikanten willen wonen. Daarnaast zorg je voor kansen om carrières verder te helpen, terwijl je die muziek weer gebruikt om nieuw talent aan te trekken.
Over Rotterdam: Muzikaal stadsarchief
Hoe groter een stad, hoe meer versplinterd de muziekscene misschien kan aandoen. In Rotterdam is aan diversiteit en representatie in ieder geval geen gebrek, en dat heeft eigenlijk vooral veel voordelen. Echt álles kan er gemaakt worden, en dat gebeurt ook. Jazz, poppunk, hiphop, rauwe postpunk, alternatieve r&b, tekno. Alsof het kosmopolitische dat Rotterdam uitstraalt muzikanten aantrekt die zich graag onderdompelen in allerlei eclectische stijlen, en die het ook niet erg vinden om samen met honderden andere artiesten op te gaan in een duizelingwekkend muzikaal stadsarchief.
Het heeft ook wel iets. Experimenteren in de luwte, rustig kleien aan je muziek, je teksten, je set; de vrijheid van de stadse anonimiteit. Waar je net als Naaz, Ronnie Flex, Rats on Rafts en Sevdaliza ook heus wel kan opvallen, ook zonder de grote poppodia. Dat die niet altijd standhielden – wie kent ze nog, de Watt, voorganger Nighttown, maar ook Waterfront, Heidegger, Exit – is jammer, maar zegt weinig over de levendigheid die de Rotterdamse artiest kenmerkt. Die gaat gewoon z’n gang en vindt elders de grote massa wel. Beperking maakt ook creatief: zonder grotere poppodia zijn er kruisbestuivingen nódig, wat ook weer resulteert in een parel als Motel Mozaïque. Of Eendracht Festival, waar alle Rotterdamse scenes voor het voetlicht gebracht worden.
Wat in kleine zaaltjes gebeurt, zegt muziekjournalist Jasper Willems in zijn boek Rotterdam Goddamn, An Outsider’s Testimony (2020), is daarom óók heel interessant. Lekker je eigen incrowdpubliekje opbouwen, in Worm, Roodkapje of Bird. Compleet losgaan in je niche, omdat in zo’n stad altijd wel trouw publiek te vinden is.'