Op de award voor de Beste Artiest is hij het meest trots. “In die award zit alles; dat is het complete plaatje. Mr. Probz was ook genomineerd en hij heeft een goed jaar gehad, dus deze award had ik niet verwacht.”

Dat Hef er met de award voor het beste album vandoor ging, was enerzijds vanzelfsprekend. De recensies waren lovend en het album bereikte de nummer 1 in de iTunes lijst. Maar toch was het ook een verrassing; want hoewel iedereen in de hiphopmuziek weet dat je een album niet net voor de State Awards uit moet brengen, heeft Hef dit met zijn ‘Papierwerk’ wel gedaan. “Ik wil shit droppen als het klaar is; goede muziek uitbrengen hoef je niet te plannen. Ik ga niet wachten omdat mensen dat zeggen. Als mensen zeggen dat ik iets niet moet doen, wil ik het juist doen. Dan is het spannender.”

Dat hij met de Beste 101 Barz Award naar huis zou gaan, leek in de Minimall geen grote verrassing voor deze rapper. Zijn reactie bij de ontvangst van deze award was namelijk: ‘Ik wist dat die hard was’. Daar komt hij nu op terug. “Op dat moment praatte ik stoer, maar ik had het echt niet verwacht. Die avond zelf vond ik zo spannend; ik hoopte en dacht wel dat ik er eentje zou winnen, maar dacht niet dat ik al die awards waar ik voor genomineerd was, binnen zou halen. Toch deed ik dat en dat was zo lekker en raar tegelijkertijd."

Dit is het tweede jaar waarin een muzikant de awards voor het Beste Album en voor de Beste Artiest samen mee naar huis neemt. Het lijkt wel of je automatisch een goede artiest bent, als je een goed album maakt. “Tuurlijk. Een album is het allerbelangrijkst voor een artiest. Als je geen goede muziek hebt, kun je geen interviews doen, want waar moet je over praten? En je kunt geen optreden doen, want wat moet je laten horen? Een album maken blijft voor mij ook een uitdaging. Iedereen kan twee toffe liedjes maken, een interviewtje doen of tof op een podium zijn, maar wie kan een heel album maken? Het blijft voor mij steeds de vraag of ik het weer kan flikken om een goed album uit te brengen. Tot nu toe lukt dat steeds.”

De State Awards komen steeds meer in de handen van pure artiesten, die gewaardeerd worden om hun teksten en echtheid. “Belangrijke media in de hiphopwereld, zoals State Magazine, erkennen steeds meer het level waarop artiesten zoals wij zitten. Artiesten die een bredere doelgroep hebben en vaak catchy nummers maken die op de radio gedraaid worden, winnen hun prijzen wel. Neem bijvoorbeeld The Opposites: als zij mijn nominaties hadden gewonnen, was ik uitgeschakeld geweest, terwijl zij nog wel hun prijzen kunnen pakken bij de MTV of de 3FMAwards die op een breder publiek gericht zijn.” Toch zou Hef niet de muziek willen maken die The Opposites maakt. “Ik ben eerlijk tegen mezelf: ik zit op een ander level dan hen. Ik maak muziek voor de straat en zij voor op de radio. Maar ik ga niet hun muziek maken; ik wil mijn eigen muziek blijven maken. Maar het zou tof zijn als een net zo groot publiek dat tof zou vinden als het publiek dat muziek van The Opposites tof vindt.”

En de State Awards van 2013 zijn nog niet voorbij, of Hef heeft alweer een nieuw album uit; klaar om genomineerd te worden voor de State Awards 2014. “Tot nu toe zijn de reacties supergoed. Het album is op nummer 2 binnengekomen op de iTunes lijst. Misschien staan er geen superhits op, maar het is wel een goede plaat die je kunt luisteren terwijl je in de auto zit en je jonko rookt.”

Toch zijn er ook negatievere reacties op het album ‘Freddy & Bundy’ dat in november uitkwam. Het album zou weinig verrassends bevatten, monotoon gerapt worden en te veel negativiteit bevatten. Maar daar trekt Hef zich weinig van aan. “Recensies haat ik. Die worden geschreven door sukkels die kiezen om ergens iets over te schrijven, terwijl ze misschien wel fan zijn van een andere artiest. Aan commentaren op internet hecht ik ook geen waarde, want dat is te makkelijk om te plaatsen.”

Toch snapt Hef de kritiek op zijn album wel. “Tuurlijk hoor je veel hetzelfde, maar daar moeten mensen ook respect voor hebben. Ik heb veel nagedacht om andere dingen op dat album te doen, maar ik ben zo sterk geweest om te blijven maken wat ik tof vind, en waar ik goed in ben. En dat is blijkbaar het overbrengen van het gevoel dat er op dit moment heerst in mijn omgeving: stress. Ik en Crooks zijn gelukkig; ik rij een leuke auto en heb genoeg te eten en te roken. Maar ik ben niet het mannetje dat alleen over mijn eigen leven ga vertellen, ik wil vertellen wat er in mijn omgeving gebeurt. En daar is iedereen aan het rennen het stressen. Als je nu 300 euro hebt, kun je niet meer chillen. Dan moet je je afvragen hoe lang je daarmee kunt doen. En dat is wat je hoort op ‘Papierwerk’: echte shit. Ik wil niet doodgaan en dat mensen over mij zeggen dat ik gelogen heb.”

Als luisteraars van Hef kritiek hebben op zijn muziek, luistert hij daar wel degelijk naar. “Ik doe niet moeilijk; na een optreden kom ik vaak het publiek in. Daar komen vaak mensen naar me toe die zeggen dat ze een nummer of een stuk van me niet tof vinden. Meestal is het dan te laat om er iets aan te veranderen, maar ik probeer het wel mee te nemen in mijn volgende stap. Zij komen naar mijn concerten en kopen mijn muziek dus voor hen doe ik het; hen wil ik tevreden houden.”

Maar iedereen tevreden houden, lukt simpelweg niet. Vooral omdat Hef veel verschillende fans heeft. “Jongens van 16 die naar school gaan, gasten die vast zitten, gasten met kinderen of gewoon die jongeren op straat; ze luisteren allemaal naar mijn muziek. Ik probeer ze wel tevreden te houden; daarom is ‘Papierwerk’ zo divers. Maar het lukt niet altijd.” Soms kiest hij er zelfs bewust voor om een fan niet te geven wat hij wilt. “Ik ben me er bewust van dat ik een voorbeeld ben voor kids, dus als er een jongen van 16 naar me toekomt en vraagt om een jonko te roken, doe ik dat niet. Dan adviseer ik hem eerst zijn school af te maken.” Maar hij past zijn teksten niet voor hen aan. “Het zou raar zijn als ik me in de studio moet beperken want ik ben niet de ouders van die jongeren.” En zo is het maar net: Hef is Hef en dolgelukkig met zijn verdiende bijgevulde prijzenkast.