Hoe bezuinig je als artiest op je onkosten? Je begeleidingsband inzetten als voorprogramma, moet Alberta Cross gedacht hebben. Bij opkomst van de hoofdact blijkt de zanger van The Candles ineens bassist van Alberta Cross en de rest van de band staat onveranderd achter Cross zanger Petter Stakee.
Alberta Cross stond enkele jaren geleden ook al in Rotown. Toen was hun concert uitverkocht en, hoewel goed bezocht, kunnen er vanavond best nog wat mensen bij. De tweede plaat, met de haast ironische titel ‘Songs of Patience’, liet lang op zich wachten en wellicht is Alberta Cross hierdoor wat in vergetelheid geraakt bij het publiek.
Het is niet veel artiesten gegeven maar Stakee beschikt over ontiegelijk veel podium-charisma. Bij sommige bands lijkt het alsof ze jaren met gitaar voor de spiegel hebben gestaan maar de Alberta Cross zanger is op het podium als een vis in het water. Met ‘Crate of Gold’ maakt Stakee direct korte metten met de illusie dat Alberta Cross een kabbel-muziek-bandje is. Het publiek wordt met een fikse portie reverb en gitaarsolo’s om de oren geslagen. Door deze twee factoren, charisma en een zeer sterke opening, staat de band na één nummer gespeeld te hebben eigenlijk al met 1-0 voor.
Met ‘Songs of Patience’ borduurt Alberta Cross voort op ‘Broken Side of Time’ stevigere nummers afgewisseld met wat meer voortslepend werk. De vergelijking met Band of Horses is snel gemaakt zelfs het stemgeluid van Stakee doet soms aan die van Band of Horses zanger Ben Bridwell denken.
Alberta Cross schommelt van het haast epische ‘ATX’ naar de Crosby, Stills en Nash-achtige balade ‘Old Man Chicago’. In de toegift staat Stakee alleen met gitaar op het podium voor ‘The Devil’s All You Ever Had’. Voor het eerste zien we de zanger zonder band en hoewel hij met begeleiding overtuigend genoeg is maakt deze kwetsbare man-met-gitaar setting de meeste indruk vanavond.
Hoewel de ‘begeleidingsband’ van toegevoegde waarde is, is de grootste troef van Alberta Cross toch zanger Stakee. Zonder hem, zijn stem en charisma, zou Alberta Cross een stuk minder interessant zijn. Hopelijk laat het volgende album niet lang op zich wachten en kan Alberta Cross aan een groter publiek tonen dat ze heel wat in hun mars hebben