Het publiek moet duidelijk de weg nog vinden naar de Merwedestraat, want This Girls Life stapt het podium voor een vrij lege zaal. Ilona Snip betreedt in een prachtige roze flamencoachtige jurk het podium en geeft samen met haar twee bandleden een akoestische set vol singer/songwriter liedjes.

De liedjes zijn vooral heel dromerig en zorgen daardoor voor een ontspannen sfeer in de
Popcentrale. De liedjes moeten het niet hebben van zeer spannende gitaarpartijen, maar Ilona’s zuivere stem in combinatie met de interessante baspartijen van Berry Janssen maken er een mooi geheel van. Van haar eigen werk komen onder andere ‘So Why’, ‘Living A Lie’ en ‘Ghost’ voorbij.

De Dordtse rockers maken rock met veel popinvloeden en hebben al twee cd’s in de schappen liggen, namelijk Oh! (2010) en How? (2011). Een nummer als ‘Blue Smile Girl’ is uitermate radiovriendelijk, want de drums en harde gitaren gaan gepaard met veel samenzang tussen de bandleden in het refrein, waardoor het een catchy nummer wordt. De band speelt met plezier en blijkt al een hoop podiumervaring te hebben, wat leidt tot een prima opwarmer voor wat nog komen gaat vanavond.

Kabeltjes, kabeltjes en nog eens kabeltjes, want er moet heel wat gebeuren voordat Bombay Show Pig de Popcentrale omver kan gaan blazen. De band heeft samen met producer Simon Akkermans (C-mon and Kypski) een heel goed debuutalbum (Vulture/Provider) afgeleverd, die ook door de vaderlandse pers met open armen is ontvangen. Vergelijkingen met bands als The White Strips en Blood Red Shoes zijn snel gemaakt, maar de Haags/Amsterdamse band weet een geheel eigen geluid neer te zetten en misschien de hiervoor genoemde band ook wel te overtreffen.

Wanneer alles gereed is trappen drumster Linda van Leeuwen en gitarist Mathias Janmaat af met de single ‘Sancho Panza’. De zang van Linda is vervormd, waardoor de het nummer lekker rauw geluid heeft.

Het duo is duidelijk niet gekomen om stil te zitten, drums ontvangen regelmatig rake klappen en de snaren van Mathias worden getest op hun sterkte.

De band weet door samples, toetsen en gitaar-loops een zeer vol geluid neer te zetten, waar een vijf-koppige band jaloers op zou zijn.

Knallers als ‘Heart In A Headlock’ worden afgewisseld met rustigere nummers als ‘Fingerprint’ en ze weten dus met maar één album opzak al een heel gevarieerde show neer te zetten. De energie en het enthousiasme spat er vanaf en dit weten ze ook nog eens goed over te brengen naar het publiek.

Linda is zelf verbaasd aan het einde van de set en zegt:”Ohh die was alweer het laaste nummer”. Het publiek wil uiteraard nog een toegift, maar helaas keert het duo niet terug naar het podium.

Het mag duidelijk zijn dat Bombay Show Pig in Dordrecht er weer nieuwe fans heeft bij gekregen en het zal mij niet verbazen als deze band binnenkort ook internationaal door gaat breken. De potentie hiervoor is in ieder geval voor de volle 100 procent aanwezig!