Het belooft een zeer gevarieerde avond te worden. Pop, rock en metal wisselen elkaar in hoog tempo af. Bibelot is gevuld met veel fans, vrienden en bekenden van de bands die vanavond strijden. Strak om negen uur bijt One Night Band het spits af. Tijd om even rustig adem te halen is er niet. De drie koppige formatie uit Hardinxveld slaan de nummers om de oren van het publiek. Mijn aantekening ‘Rode gezichten en een dikke ader in de nek’ dekt de lading. De nummers die met veel plezier en nog meer energie worden gebracht zijn, doormiddel van soepele overgangen en goed uitgevoerde rustmomenten om de band voor te stellen, uitgewerkt tot een echte live set. De drummer, die zo opgaat in de muziek, verdwijnt bijna achter zijn instrument. De rock ‘n roll die zich kenmerkt door het extreem groezelige geluid afgewisseld met het puntige toetsen geluid en de messcherpe zang zet de toon voor de avond. Wanneer de band het podium verlaat is alles gegeven.

Na een kleine twintig minuten ombouwen is het de beurt aan Sobek. Een uit Gorinchem
afkomstige metal formatie. Sobek is een god uit de Egyptische mythologie. Een afbeelding
van het mannen lichaam met de kop van een krokodil pronk dan ook op het podium.
De richting waar de muziek ons heen stuurt wordt ons dan langzaam duidelijk. Zeker
wanneer er een microfoon standaard met een kruis naar voren wordt gesleept. Het is
vanaf de eerste seconden raak. Technisch gezien zit deze snoeiharde metal perfect in
elkaar. Vooral de zanger is erg goed. Met zijn rouwe, maar ook zuivere zangstem geeft
hij de nummers een boodschap mee. Dit is echter geen positieve boodschap. Er heerst
een verdeelde stemming in de zaal. Voor in staan de fans, die de nummers woordelijk
mee zingen. Wat verder naar achteren weet het publiek niet precies wat ze hier mee aan
moeten.

De zaal is wakker en dat is prettig voor de jonge mannen van Dr. Downhill. Vier man
sterk brengen een jaren 60/70 rock geluid in een hedendaags jasje. Hier en daar hoor
je funk en soms punk invloeden terug komen. Stuk voor stuk krijgen we complete liedjes
voorgeschoteld. Gedragen door een elektronisch basgeluid en meerstemmige zang
hebben we hier te maken met een jonge frisse band met een berg potentie. Later blijkt dat ze niet in de prijzen zullen vallen. Met meer vlieguren komt deze band nog beter tot zijn recht en halen ze de prijs over een paar jaar zonder problemen op.

De voorlaatste zijn de uit Rotterdam afkomstige mannen en dame van Moscow Express. Pop muziek die gekenmerkt wordt door invloeden van mars muziek, folk, country en rock.
Een compleet eigen geluid. De nummers blijken, tijdens de finale van deze band boost,
niet goed genoeg. Ze vallen buiten de prijzen.

Als laatste is de beurt aan de winnaar van de eerste prijs, The Brave. Ze zetten de
sterkste show neer van de avond. De ervaring straalt ervan af en samen met een
langzaam voller gelopen zaal komt dat de sfeer ten goede. De set, die ook voor de
Rotterdammers, maar twintig minuten mag duren kent weinig afwisseling. Een solide
machine is hier aan het werk. De set is daardoor niet erg spannend. Ze weten het publiek
moeiteloos aan zich te binden. Het plaatje is af.

De derde prijs van gaat naar One Night Band. De sympathieke jongens zijn duidelijk
blij met de prijs. Tweede wordt Sobek, die de prijs in ontvangst neemt door nog een
keer “satan” te roepen. De eerste prijs gaat naar The Brave. Een terechte winnaar. Ze
zullen 30 juni het popcentrale podium op Wantijpop onveilig maken. Was je erbij? Zorg dan dat je één van die vijfhonderd cd’s bemachtigd. Als ze over twee jaar niet van de radio te slaan zijn, heb je de eerste plaat van deze rockers.