Toen Summer Camp begon hield het duo hun identiteit geheim en deden zich voor als een stel Zweede tieners. Later werd bekend dat het ging om solo-artiest Jeremy Warmsley en journaliste Elizabeth Sankey. In oktober 2011 brachten ze hun debuutplaat uit 'Welcome To Condale'.
Rotown raakt lekker gevuld en iets na half tien komen drie man op. Jeremy en Elizabeth worden live ondersteund door een drummer. Opvallend is de altijd sterke stem van Elizabeth, die opent met albumtitel-gelijknamig 'Welcome To Condale'. De opgewekte sfeer is gezet. En ook al houdt het publiek nog een klein beetje afstand van het podium, wordt er lekker gedanst.
Op een achtergrondscherm worden beelden geprojecteerd. Een tijdlijn door nostalgische films zoals Jailhouse Rock van Elvis, Ferris Bueller's Day Off, The Breakfast Club, Pretty In Pink en nog veel meer. Het maakt het plaatje van retropop compleet. Bij een akoestische versie van 'Losing My Mind' wordt interactief door het publiek gewandeld. Het publiek is stil, maar anders zou Elizabeth hen met gemak kunnen overstemmen met haar enorme keel.
Hoewel de bandnaam én de nummers vrolijk en opgewekt klinken, zijn de songteksten meestal vrij somber. “I will never forget the heartache of your sighs”, It makes me feel so down, like I'm gonna die”. Teksten die veelal over verbroken relaties gaan. Hoe dan ook is de muziek dansbaar en klinkt het opgewekt, dus een soort liefdesverdriet met een lach. Elizabeth complimenteert het publiek “Everyone here is so beautiful, in London everyone is só ugly”.
Er wordt luidkeels om een toegift gevraagd. Deze bestaat uit twee nummers waarvan de eerste een “tribute to our favourite band” is: Fleetwood Mac met het nummer Everywhere in akoestische setting. Om het nog even dansend en springend af te sluiten speelt Summer Camp 'Brian Krakow'. Zelfs hierna wordt gevraagd om nóg een nummertje, maar nu zit het concert er echt op. Jeremy en Elizabeth wagen zich tussen het publiek en verkopen merchandise onder het genot van informele praatjes. Een topband en een topavond!