Beide bands krijgen vanavond een uur om hun kunsten te vertonen, dus van een voorprogramma kunnen we eigenlijk niet spreken. Eén band moet de eerste zijn en vanavond is dat Black Bottle Riot. Het viertal maakt southern rock (vergelijkbaar met een band als Lynyrd Skynyrd) met duidelijke ’70-hardrock invloeden.
Het eerste nummer ‘Bright Light City’ knalt er meteen lekker in en het wordt meteen duidelijk dat de bandleden hun vak prima uitvoeren. Drummer Pieter Hendriks zorgt er met zijn stuwende drums voor dat het tempo tijdens de set hoog blijft. In de loop van het optreden wordt duidelijk dat Black Bottle Riot met het motto “Niet lullen, maar spelen!” naar Vlaardingen is gekomen, want afgezien van een bedankje tussendoor is er weinig interactie met het publiek. De nummers vloeien goed in elkaar over en er wordt strak gespeeld door de Nijmegenaren. Vooral bassist Jaap van den Berg blijkt zich helemaal thuis te voelen op het podium en speelt dan ook met plezier zijn baspartijen.
Wanneer het optreden vordert zakt het een beetje in, vooral doordat de nummers op elkaar lijken en teveel weg hebben van klassiekers uit het verleden. Een welkome afwisseling is “In Balance”, want in dit nummer wordt wat gas teruggenomen en geopend met een mondharmonica intro. De set eindigt met ‘Stay Hungry’. Al met al een degelijk optreden met prima muzikanten en een goede zanger in de vorm van Simon Snel. Om het optreden een uur boeiend te houden zou afwisseling in nummers een aanrader zijn.
Na het overlijden van de Nederlandse blueslegende Harry Muskee zeiden velen dat de Nederlandse blues hiermee gestorven was. Shaking Godspeed bewees al dat hier niets van waar is en Automatic Sam bekrachtigt dit nog maar eens. De blues wordt dan wel niet meer gespeeld in zijn puurste vorm zoals dat bij Cuby + Blizzards het geval was, maar invloeden uit de punk en hardrock klinken door in het geluid van de Nijmeegse band.
Als rond een uurtje of elf Automatic Sam klaar is met de soundcheck beginnen de heren direct aan hun optreden.
Het tromgeroffel in het intro bouwt de spanning lekker op en de band knalt hierna meteen door met ‘You’re Not Gonna Miss Me’ De samenzang tussen zanger/gitarist Pieter Holkenborg en bassist Harm Wopereis zorgt voor gelaagdheid in het nummer.
Holkenborg is goed bij stem vanavond en live blijkt hij over een groot bereik te beschikken, dit houdt de nummers interessant en gevarieerd. Hoewel de zang goed is komt het instrumentale vakmanschap op de eerste plaats. Veel nummers monden uit in al dan niet geplande jams. Hierin kunnen gitarist Rense Slings en Holkenborg hun ei goed kwijt, maar bassist Wopereis en drummer Bob Hogenelst pakken ook hun deel mee. Deze gevarieerde opbouw van de nummers houdt het optreden interessant en fris. Helaas zit er een klein foutje in het geluid wat af en toe voor hoge piepen en rare vibraties zorgt
Hoogtepunten in de set zijn ‘Lights Out’, het instrumentale ‘Everready Betty’ en de cover van Skip James ‘Hard Time For Killin’ Floor Blues’. Aan het laatste nummer wordt door de band een compleet eigen draai gegeven door het nummer rustig op te bouwen naar een einde toe te werken vol scheurende gitaren. Als één van de laatste nummers wordt ‘Keep On Shaking’ gespeeld, waarin nog maar eens bewezen wordt dat dankzij een simpele, maar degelijke gitaarriff een heerlijk nummer neergezet kan worden.
Automatic Sam bewijst dat de bluesrock nog springlevend is Nederland. De show was het hele uur boeiend en dat met maar één album op zak!