Ondanks dat het een donderdagavond is lijkt het net een zondag. ‘Every Day Is Sunday’, is de opener van de set en de zware werkdag wordt spontaan vergeten, want het is tijd voor een ouderwets ska feestje. Het is lastig wie je de stempel ‘frontman van de band’ moet geven. Vic, achter de toetsen, neemt voor het grootste gedeelte de zang voor zijn rekening, maar Glen (trombone/zang) is naast zanger ook nog eens een enorme entertainer.

Het enthousiasme van de band slaat erg aan bij het publiek, want zij dansen erop los. Meestal als je naar een optreden gaat wijkt de zang af van de zang op de plaat. Dit kan positief, maar ook negatief zijn. Bij The Slackers lijkt het net of je naar de cd luistert, want het klinkt écht hetzelfde als op de plaat. Het is knap als je het als band voor elkaar krijgt om live dezelfde sound te creëren. De bassist heeft het gehele concert zijn bas op een kruk staan, die hij bespeelt alsof het een contrabas is. De bassist, met enorme snor, is een combinatie van Charlie Chaplin en Jansen en Jansen van Kuifje, maar dan met een bas.

Onlangs heeft The Slackers het album ‘The Radio’ uitgebracht, bestaande uit enkel covers. Deze avond bestaat voornamelijk uit eigen nummers, maar al gauw komt er toch één cover voorbij, die al geruime tijd op hun setlist staat. De cover waar het om gaat is ‘Attitude’ van Misfits, die ze in een (zeer geslaagd) skajasje hebben gestoken. De band blikt terug op hun optreden in Waterfront jaren geleden. Het publiek mag verzoekjes roepen en ‘Have The Time’ wordt meerdere malen geroepen, maar ze spelen dit nummer niet.

Na het laatste liedje klinkt er “Zugabe” door de zaal. De band komt terug en iedereen wordt voorgesteld. Glen komt moonwalkend het podium op en ‘The Same Everyday’ laat de mensen weer dansen. Het publiek is blij. Een groepje heeft de armen om elkaar heengeslagen en springt in het rond met een grote glimlach. Vic heeft ineens een flashback naar een optreden in Dordrecht jaren geleden. Na nog een verzoekje wordt ‘Self Medication’ gespeeld en daarna mag de band zelf een verzoekje doen. Er wordt gekozen voor ‘Sarah’, die luid wordt meegezongen. ‘Have The Time’ is een misser in de set, maar verder weet deze sympathieke band precies hoe ze het publiek moeten bespelen. Ook al ken je de liedjes niet, no way dat je stil kan staan bij een concert van The Slackers.