The Aggrolites behoren tot de interessantere acts van het huidige ska/reggae circuit. Vandaag staan ze in Bibelot op het podium. In 2003 kwam het debuutalbum ‘Dirty Reggae’ uit en ondertussen timmert de band alweer tien jaar aan de weg. The Aggrolites combineren authentieke Jamaicaanse reggae met een vette soulvibe en een eigenwijze attitude. Neem: Toots & the Maytals, Prince Buster, The Skatalites, The Wailers, Otis Redding, Curtis Mayfield en Booker T & the MGs,  gooi het op een hoop en wat krijg je? Dirty reggae!

De zaal wordt muzikaal opgewarmd door DJ Tin Wish Tin en DJ Dab. Het lijkt erop dat de avond niet is uitverkocht en het loopt wat langzaam vol. Er is geen voorprogramma en om half tien begint het optreden.

Ondanks dat de zaal nog maar voor de helft gevuld is komen The Aggrolites gelijk met veel energie het podium op. Er wordt geopend met het bekende nummer ‘Funky Fire’. Daarna volgt ‘Jimmy Jack’ en de intentie van de band is duidelijk, we gaan een feestje bouwen. Ze slagen er meteen in om een sfeertje neer te zetten en het publiek komt in beweging.

Zoals we gewend zijn in Bibelot is ook vanavond het podiumgeluid goed. Het klinkt lekker vol, alle instrumenten zijn te horen en de lage basfrequenties dreunen overal dwars doorheen. Zoals we het willen hebben dus.

De sound van The Aggrolites wordt voor een groot deel bepaald door vocals. De zanger, Jesse Wagner, heeft namelijk een enorme soulstrot. Hij weet duidelijk waar Abraham de mosterd vandaan haalt en laat dit ook blijken. Invloeden van de grote soulzangers zijn duidelijk te horen in zijn zang. Jesse klinkt lekker rauw en zingt met overgave en overtuiging. Met zijn stemgeluid draagt hij de hele band.

Ook de toetsenist drukt een duidelijke stempel op het geluid van de band. Zijn funky toetsenspel is één van de belangrijkste redenen waarom de nummers zo catchy zijn. Verder speelt hij de ene virtuoze solo na de andere. Roger Rivas, want zo heet de beste man, is echt een spektakel om te zien en vooral om te horen.

De rest van de band speelt strak en doet precies wat het moet doen en dat is grooven.

Alles bij elkaar kan er maar één conclusie getrokken worden: de band swingt als een tiet! Voor het podium wordt uitbundig gedanst en het publiek heeft het duidelijk naar zijn zin. Vanaf de tweede helft van de set wordt bij alle nummers meegezongen. De band zelf lijkt ook in een goed humeur. Ze hebben er allemaal een biertje bij gepakt. Ook is er geen setlijst, ze spelen gewoon waar ze vanavond zin in hebben.

Dan is het tijd om het nieuwe album ‘Rugged Road’ te showen. Dit is alweer de vijfde plaat van de band en is in februari dit jaar uitgebracht. De tracklist bestaat voornamelijk uit instrumentale nummers. Er worden gelijk een paar songs gespeeld. Het album lijkt wat weinig opvallende nummers te bevatten. Het album ervoor, ‘IV’ uit 2009, had ook geen echte krakers en hiermee ontstaat een beetje de zorg dat de band gaat teren op het oorspronkelijke succes. De oudere nummers krijgen in ieder geval de grootste respons uit de zaal.

Als ode aan de UK scene wordt er een cover van Bad Manners gespeeld gevolgd door meer eigen werk. Na veelvuldig verzoek wordt uiteindelijk ook publieksfavoriet ‘Misery Kid’ uit de kast getrokken. Aan het eind van dit nummer gaan de lichten uit en verlaat de band het podium. Het lijkt afgelopen maar na vijf minuten gejoel en geroep uit de zaal komt de band weer terug voor de slotfase (verrassing).

Ze spelen nog een drietal nummers en als cadeautje wordt afgesloten met ‘Don’t Let Me Down’ van The Beatles. De zanger brengt dit nummer met veel overtuiging en de hele zaal brult mee. Paul McCartney zou er nog een puntje aan kunnen zuigen. Als de laatste tonen langzaam wegsterven en de hele zaal er nog één definitieve ‘don’t let me down’ uitknalt, is het afgelopen. De band bedankt het publiek en neemt afscheid na een spetterende show.

The Aggrolites hebben een druk weekend. Zaterdag spelen ze in Tivoli en zondag in de Melkweg. Daarna houden ze het weer even voor gezien in ons kikkerlandje maar reken er maar op dat ze snel weer terug zijn. De band doet gemiddeld twee keer per jaar een rondje Nederland. Kortom, voor iedereen die The Aggrolites dit keer gemist heeft zijn er mogelijkheden genoeg om ze nog een keertje live te zien en dat is zeker een aanrader!