dEUS in Off Corso: weinig woorden, veel Belgische daden

Belgische band dendert door concertzaal heen

Tekst: Jasper de Jong Foto's: Marcel van Leeuwen ,

Vandaag staat er een oude bekende op het Rotterdamse podium. Deze vijfkoppige formatie staat alweer sinds 1994, na aflevering van hun eerste legendarische full length studioalbum ‘Worse Case Scenario’, in de schijnwerpers. De Antwerpers hebben in de loop der jaren menig concertzaal overdonderd met hun ongrijpbare mix van rock en indie.

Belgische band dendert door concertzaal heen

Vandaag staat er een oude bekende op het Rotterdamse podium. Deze vijfkoppige formatie staat alweer sinds 1994, na aflevering van hun eerste legendarische full length studioalbum ‘Worse Case Scenario’, in de schijnwerpers. De Antwerpers hebben in de loop der jaren menig concertzaal overdonderd met hun ongrijpbare mix van rock en indie.

In de tussentijd zijn alleen zanger/frontman Tom Barman en violist/zanger Klaas Janszoons over van de originele bezetting en spelen ze de laatste drie studioalbums weer in een nieuwe, vaste formatie. Recentelijk kwam hun achtste studioalbum ‘Keep You Close’ uit en om die reden toeren ze nu weer door ons land. Vanavond is Rotterdam aan de beurt.

De leden van dEUS komen het podium op en het uitverkochte Off Corso begroet ze met een nog niet al te uitbundig applaus. Opvallend is hoe gemêleerd het publiek is en daaruit blijkt maar weer eens dat dEUS van alle tijden is.

Ze trappen rustig af met één van hun nieuwe nummers. De eerste nummers worden duidelijk beheerst door het nieuwe album met nummers zoals het meeslepende ‘the Final Blast’ en het meer ingetogen ‘Constant now’. Er is minimale ruimte voor het oude werk, al komt het freaky ‘the Architect’ en meer opzwepende ‘Oh my God’ van hun vorige album ‘Vantage Point’ nog wel langs.
 
In de loop van het concert wordt de sfeer wat broeieriger en bemerk je dat dEUS een goed gevoel heeft om de spanning van het concert op te bouwen.
De nummers worden meer opzwepend en er worden vaker liedjes uit de oude doos gevist, wat enthousiast ontvangen wordt door het publiek. Steeds wordt er naar een stevige climax gewerkt, om vervolgens weer even uit te rusten met een mooi luisterliedje.

De stem van frontman Tom Barman is onmisbaar en zo herkenbaar voor deze band. Zijn doorrookte stemgeluid past ideaal bij het geluid van de band. Tom is de belichaming van dEUS en dEUS is de belichaming van Tom. Daarnaast zijn de typische vioolpartijen van Klaas ook zeer typerend voor het geluid van dEUS. Maar de energie die de band in zijn geheel uitstraalt verraad een hoop spelplezier en lijkt het op een homogene groep, die nog een tijdje met elkaar door kunnen.

Opvallend is de sfeer die ze neerzetten. De lichtshow die de band in petto heeft, is geniaal. De sfeer doet denken aan een oude jaren ’70 cinema met het grote velours gordijn als achtergrond en de projecties die ze erop loslaten. Soms lijkt het letterlijk of je naar een film kijkt, doordat de band in een baan van licht speelt, gesandwiched tussen twee zwarte balken. Het past erg goed bij de muziek die ze ten gehore brengen en geeft hun set nog meer spanning en warmte mee.

Opvallend is dat het echte oude werk, wat voornamelijk door oude bandleden geproduceerd is, minder prominent aanwezig is. Al worden nummers als het fluweelzachte ‘Sister Dew’ en het spacy ‘Little Arithmethics’ wel gespeeld.

Na een kleine anderhalf uur gespeeld te hebben sluiten ze af met het sinistere ‘Bad Timing’ en stappen het podium af. Na een paar minuten luid bejubeld te zijn keren ze weer terug om een slotoffensief in te zetten. De toegift behelst drie nummers, waarvan de laatste,‘Hotellounge (be the death of me)’, het publiek compleet in vervoering brengt. Deze klassieker is de kers op de taart van deze geweldige avond. Onder luid applaus verlaten ze voor een tweede maal het podium. Het publiek is uitzinnig en probeert met handen en voeten dEUS weer terug te lokken.

Uiteindelijk komen ze weer terug voor de laatste uitsmijter. Ze knallen nog twee nummers uit de speakers. ‘Easy’ is het laatste nummer wat ze spelen deze avond. Dit duistere nummer van hun nieuwe album en de projecties op de achtergrond, waarbij het lijkt alsof er mensen door de gordijnen willen breken, zet een zeer beklemmende sfeer neer. Na twintig nummers en twee uur later, zegt het publiek, met zeer veel enthousiasme en respect, vaarwel tegen dEUS met de hoop dat ze snel weer terug keren naar Rotterdam. Wat een genot om naar een goed geoliede machine te kijken, waar het enthousiasme vanaf druipt en waarvan de muziek nooit gaat vervelen. Wij zijn net zo fier op dEUS als onze Zuiderburen!