De dag voor zijn 33ste verjaardag brengt Tjeerd Bomhof zijn debuutalbum Fire Needs Air ten gehore in Rotown. Het optreden van Dazzled Kid begint met een donker podium waar Tjeerd een akoestische versie van 'Nature Shows It's Tongue' speelt. Dit nummer gaat geleidelijk over in 'The Day Of My Escape', het moment waarop de bandleden hun plaats op het podium zoeken. Deze 6-koppige band bestaat uit een drummer, elektrisch gitarist, bassist, toetsenist, bandoneonist en een percussionist.

Tjeerd vertelt vervolgens hoe zijn solo album tot stand is gekomen: "Ik heb me vorig jaar opgesloten in ruimtes met muren en af en toe een raam en heel veel liedjes geschreven, deze staan op 'Fire Needs Air' en gaan we nu voor u spelen". Na deze intro speelt hij twee nummers waarbij hij zelf aangeeft dat het eigenlijk helemaal geen vrolijke nummers zijn, maar waar je toch op kunt dansen. En dat is absoluut waar! Hoewel de teksten van zowel 'The Weight Of My Days' als 'Everlasting Holiday' behoorlijk neerslachtig zijn, is het echte dansmuziek. En dat is ook precies wat het publiek van Rotown dacht.

Vanaf nu alleen vrolijke liedjes dus. Met 'Yes No Maybe' brengt Dazzled Kid wellicht het meest popachtige nummer ten gehore, een absolute publiekslieveling (de nieuwe single?). Met 'Motorbike' wordt juist een rustig liedje gespeeld, waarbij de zaal zeer geboeid luistert naar de muzikaliteit van Dazzled Kid en zijn band. 'Sharp Little Boulders' is een nummer waar wat meer over verteld wordt. Dit nummer is geschreven in Amerika, tijdens een optreden van een band in New York kwam Tjeerd een getalenteerd muzikant tegen. Hij stelde zichzelf voor en stelde voor samen een nummer te schrijven (‘Hi, I’m Tjeerd from Holland and I want to write a song with you’). Na drie dagen was daar 'Sharp Little Boulders', volgens de producer van 'Fire Needs Air' een echt ‘zeebonkennummer’. Door het publiek erbij te betrekken moest het nummer nog ‘zeebonkeriger’ klinken. Iedereen, zelfs achterin de zaal, gaf gehoor aan dit voorstel en zong in volle borst ‘Ooh I’ve been such a fool’ mee. Tjeerd liet vervolgens zien dat Voicst nog steeds in hem zit; de single A Year And A Bit wordt met enthousiasme gespeeld en de zaal pikte dit gelijk op.

De laatste drie nummers van de officiële setlist worden ingeluid met de hitsingle 'Embrace', een nummer dat groot succes heeft op de Nederlandse radio. Uiteraard is het publiek het er niet mee eens wanneer Dazzled Kid het laatste nummer speelt. Tijdens de encore speelt Tjeerd eerst een akoestische versie van 'Ain’t No Sunshine' (origineel van Bill Withers). Hij probeert nog een uitleg te geven waarom hij voor dit nummer heeft gekozen maar het publiek laat dit niet toe, ze willen hem horen zingen! Ook het eigen nummer 'Stronger' en 'Deeper Shade of Soul' (origineel van Ray Barretto) hoorde tot de encore setlist.

Dazzled Kid speelt alle nummers van 'Fire Needs Air', echte meezingnummers die live nèt even anders werden gespeeld. Als het aan het publiek van Rotown ligt is het soloproject van Tjeerd Bomhof met vlag en wimpel geslaagd en aangezien Dazzled Kid ook voor Pinkpop is gestrikt wacht een rooskleurige toekomst.