Bijna een jaar geleden stond Everything Everything in Watt tijdens Motel Mozaïque en hebben ze op Pinkpop gespeeld. Je zou zeggen dat ze klaar zijn voor de grote zalen, maar toch staan zij vanavond in Rotown. Everything Everything uit Manchester heeft in 2010 hun debuutplaat 'Man Alive' uitgebracht en wordt door velen de hemel ingeprezen en zelfs bestempeld met 'dé band van het moment'. Of de Everything Everything hype nog steeds relevant is zullen we vanavond merken.

Vandaag is de allerlaatste show van de tour. In een stampvolle zaal klinkt openingsnummer 'Qwerty Finger'. Een nummer met veel synths en de welbekende klanken van Everything Everything. De band is enthousiast, maar krijgt het publiek maar deels mee. Bij het tweede nummer volgt poging twee: bassist Jeremy klapt enthousiast en probeert dit over te brengen op het publiek, maar een handjevol bezoekers doen mee. Zanger Jonathan heeft een aparte manier van zingen waar je van moet houden. Een combinatie van hoog en laag en vooral de hoge tonen zijn niet altijd even zuiver. Echte 'Like-it-or-not' muziek, want niet iedereen zal dit kunnen waarderen. Eén van de bekendste nummers tot nu toe, 'My KZ Ur BF' (My Keys, Your Boyfriend), wordt daarentegen wel goed ontvangen, maar over het algemeen is de set nogal beperkt. Echte krakers zitten er niet tussen en de zang is na een tijd teveel van het goede.

Het daaropvolgende 'Nasa Is on Your Side' lijkt in het begin op een Coldplay nummer, maar het nummer gaat over in een vlot poplied. De eerste verrassing van de avond is daar. Ook klinkt er een goede samenzang tussen de gitarist en bassist in 'Weights', wat een echo effect heeft. De eerste single die dit kwartet heeft uitgebracht 'Suffragette Suffragette' is een van de uitschieters van de set. Als laatste speelt de band nog een titelloos nieuw nummer. Het is absoluut geen slechte band, maar erg gevaarlijk wordt het nooit. De kopstem van de zanger wordt irritant na een tijd en wie indierock verwacht komt bedrogen uit, want de muziek van Everything Everything gaat verschillende kanten op. Het blijft een kwestie van smaak. Vroegtijdig verlaten sommige mensen de zaal al, terwijl velen vooraan nog likkebaardend genieten van de band. Het is duidelijk dat over smaak niet te twisten valt.