Politics presenteert tweede album Love & Molasses in Exit

Stekelige popliedjes nestelen zich prettig in het oor van de luisteraar

Tekst: Job Eeuwijk Foto's: Linda Wimmenhove ,

Ondanks hun geringe naamsbekendheid geldt Politics als een van de beste indiebands van het land. Na het goed ontvangen 'Hands Off My Riot' uit 2007, komt de groep nu met het minstens zo sterke ' Love & Molasses'. Zaterdag presenteerde het kwartet hun album in EXIT.

Stekelige popliedjes nestelen zich prettig in het oor van de luisteraar

Ondanks hun geringe naamsbekendheid geldt Politics als een van de beste indiebands van het land. Na het goed ontvangen 'Hands Off My Riot' uit 2007, komt de groep nu met het minstens zo sterke 'Love & Molasses'. Zaterdag presenteerde het kwartet hun album in EXIT.

Na het vernuftige optreden van labelgenoten The Netherlands wordt er een einde gemaakt aan het lange wachten als drummer Griffin een geweldige groove inzet. Meteen is het duidelijk dat Politics niet minder vindingrijk is dan hun voorprogramma, maar wel een stuk toegankelijker. Toch wordt dit geen gemakkelijke avond voor het publiek. Politics begint eerst met een flinke lijst aan nieuwe en voor veel mensen dus onbekende nummers. Bijkomend nadeel is dat zowel het gitaarsnoer van gitarist Dries als de versterker van zanger/gitarist Jorg minder zin in de releaseparty hebben dan alle andere aanwezigen. Gelukkig blijken de nieuwe stekelige popliedjes zich toch prettig in je oor te nestelen, ondanks alle krakende geluiden. The National Trust en het briljante Right Angle laten horen dat de band het schrijven van catchy refreinen niet verleerd is, terwijl de mannen in 'Life In A Notebook' en 'Lord Of The Isles' een enorme muzikale kracht uitstralen.

Natuurlijk ligt de invloed van klassieke Amerikaanse indiebands als er soms dik bovenop. 'Lost Ipod Rec' klinkt zelfs eventjes als een exacte kopie van 'Little Johnny Jewel' van Television, ware het niet dat de Politics een geweldig refrein aan de simpele bassriff koppelt. Een klein gegeven dat er op wijst dat de Rotterdammers hun inspiratiebronnen bij tijd en wijle overstijgen. Voor zo’n bijzondere band valt het op hoe normaal de leden zelf zijn. Ook al draagt bassist Sjoerd een mooi pak, de vier heren zijn zo down to earth als het maar zijn kan. Ze ogen als mannen die je leraar Engels hadden kunnen zijn of de verkoper in winkel op de hoek. Het schoolvoorbeeld van een echte indieband die geen hippe jeans of sjaaltjes nodig heeft. Alles wat een luisteraar zich kan wensen is in de liedjes van Jorg Schiffers en consorten te vinden: agressie, wilde ideeën en perfecte melodieën en harmonieën. Dat laatste punt vormt Politics misschien nog wel het meest.

De materiaalpech is zaterdag niet van de lucht, maar de zang, soms zelfs vierstemmig, zit het niet in de weg. Het moet raar lopen wil 'Love & Molasses' geen hoge ogen gooien in de eindejaarslijstjes.