‘Molded is geen album’. Dat is de eerste zin in het begeleidend schrijven van het debuut van Surface Noise. Die stelling is niet uit de lucht gegrepen. Er is namelijk geen duidelijke lijn in de muziek op deze cd te ontdekken, maar gelukkig wordt de luisteraar ook niet heen en weer geslingerd tussen verschillende uitersten.
Vijf jaar lang zijn er nummers opgenomen door Yop, Hans, Frank, Luuk en Jamaal. Dit heeft geresulteerd in zo’n zestig nummers. De band wil geen concessies maken en de opnames blijven op de plank liggen. Totdat zanger Yop via een plaat van de rommelmarkt en internet in contact komt met lo-fi legende R Stevie Moore. Moore is niet de beroerdste en neemt Surface Noise bij de hand en voorziet de band van advies. 'Molded' is het resultaat van dit alles en een betere naam voor deze smeltkroes van liedjes is er simpelweg niet.
'Molded' opent sterk, maar de eerste track, genaamd 'My Little Watadori', doet bij de allereerste tonen al (terug)denken aan Johan. Dit dient als compliment beschouwd te worden. Echter de ‘maar’ hierin is dat de overige nummers op dit van het album ook sneller met andere artiesten vergeleken worden. Met het statement ‘Alles is al gedaan: de afgelopen millennia zijn er geen noemenswaardige revoluties geweest in het muzieklandschap. We must repeat.’ heeft Surface Noise zich van te voren al prima ingedekt. En gelijk hebben ze, want alles is ook al eens gedaan.
Om even bij het geluid van wijlen Johan te blijven: 'Lost Piece of Bubblegum' zou zo ook van de hand van Jacco de Greeuw kunnen zijn. Net als 'You Know Where You’re Going'. Het akoestische 'Rufus, Red Poodle' lijkt dan weer door stadsgenoot Eric-Jan Vriend (That Band From Holland, St. Polaroid) te zijn geschreven. Of zou dat door de blokfluit komen?
Surface Noise haalt zijn inspiratie niet alleen uit de recente vaderlandse popgeschiedenis, maar ook uit het Engeland van de jaren zestig. The Who, Kinks en vooral The Beatles zijn van grote invloed op deze Rotterdamse formatie. Dit is te horen in nummers als 'Freddy Chicken Dragon' (dat ook wel iets van Weezer weg heeft), 'Plumb Analog Men' en vooral 'Turning Night into Day'. Laatstegenoemde is meteen de afsluiter en het beste nummer op Molded. Een track vol tempowisselingen die op ingenieuze wijze in elkaar overlopen. Alles wordt uit de kast gehaald om het album op een passende manier te eindigen.
De vergelijkingen zijn niet van de lucht, maar zei Surface Noise niet zelf dat alles reeds gedaan is? Precies! Het vijftal mag er zelfs trots zijn op dat dergelijke namen in gedachten komen bij het luisteren van dit album! Molded is het langverwachte debuut dat nieuwsgierig maakt naar de overige 49 songs die nog ergens op een plank liggen.
Surface Noise presenteert 'Molded' zaterdag 13 november in Roodkapje.