In een uitverkocht Rotown staat maandag 5 juli Hans Teeuwen en zijn Painkillers op het programma. Het jazz-ensemble heeft inmiddels 2 albums op zak – 'Hans Teeuwen Zingt' en 'How it Aches' – en heeft zowel binnen als buiten de jazz scene een goede reputatie opgebouwd.
The Painkillers betreden rustig, nog zonder Teeuwen, het podium en openen de avond met 2 instrumentale sessies. De band, bestaande uit Benjamin Herman, Jesse van Ruller, Ruben Hein, Kasper Kalf en Joost Patocka tonen eens te meer dat Teeuwen zich in de handen mag wrijven met deze uitstekende muzikanten. Het publiek is dan ook meteen enthousiast.
Het grote applaus komt uiteraard pas als de zelfbenoemde Koning van de Lach het podium betreedt. Hij trapt af met het nummer 'Give It To Me Straight' en het aanstekelijke 'Dr. Hemmington Song', beide afkomstig van het album 'How It Aches'.
De ballad 'Young Girls', waarin Teeuwen zichzelf op piano begeleidt, komt helaas niet over. Het publiek, met name achterin de zaal, praat er dwars doorheen alsof en een achtergrondmuziekje wordt gedraaid. Gelukkig schijnt het Teeuwen achteraf niet te deren. Vrolijk gaat hij samen met The Painkillers verder met hun setlist, bestaande uit eigen songs aangevuld met standards als 'Willow Weep For Me', 'Come Fly With Me' en 'I Got a Woman'.
Dat Teeuwen zijn (Nederlandse) cabaret-carrière op een laag pitje heeft gezet, wil natuurlijk niet zeggen dat hij zijn streken verleerd heeft. Zowel met zijn absurdistische songteksten als zijn performance krijgt hij nog steeds het publiek aan het lachen. Twee songs doen nog het meest herinneren aan de cabaretier Hans Teeuwen: 'Hardwarestore' (Engelse bewerking van zijn liedje Snelkookpan) en 'Her Majesty'. In laatstgenoemde song laat Teeuwen als geen ander het publiek de teksten ´I like your cunt´ en ´I like your cock´ meezingen. Iedereen doet vrolijk mee.
Toch is deze comedy zeker niet bedoeld om eventuele muzikale beperkingen te verbloemen. Zoals gezegd, The Painkillers zijn uitstekende muzikanten, waarbij met name Jesse van Ruller op gitaar in het oog springt als begaafd gitarist. Daarnaast ontpopt Hans Teeuwen zich steeds meer als een Nederlandse, excentrieke versie van Sinatra. Zijn uitspraak van het Engels is echter af en toe behoorlijk Nederlands.
Na het country-uitstapje 'Ain´t it Great' bedankt Teeuwen het publiek en verlaat met zijn band het podium. Het publiek begrijpt de boodschap en eist massaal een toegift. Teeuwen is de beroerdste niet en sluit af met twee rustige songs: de standard 'The Lady Is a Tramp' en het door Herman geschreven 'Get Me Some'.
Als de muzikanten het publiek uitvoerig hebben bedankt, is het dan echt afgelopen. Hans Teeuwen & The Painkillers zetten vanavond een vermakelijke show neer. Het publiek, waarin ook Jules Deelder (waar jazz is, is Deelder) zich bevindt, ziet dat Teeuwen en jazz een gouden combinatie is.