Glibberend en warm aangekleed stromen de mensen langzaam de Rotown binnen. Het winterweer heeft vanavond genadeloos hard toegeslagen in Rotterdam. Binnen de muren van Rotown ontstaat dan ook al snel de vraag of Omar Lye Fook (Omar) het wel op tijd zal redden. Zo vaak treedt Omar namelijk niet op.
De Brit, die door vele gezien wordt als de grondlegger van de Britse neo-soul, gaat al weer een tijd mee. Zijn eerste studioalbum 'There is nothing like this' met de gelijknamige single, dateert uit 1990. De Brit werd geloofd door de mensen en de media, en moest de nieuwe R’n'B sensatie worden. Het niet volgen van deze route, maar zijn eigen gang te gaan, maakte hem geliefd onder vele artiesten. Dit blijkt uit zijn laatste album, Sing (If you want it). Samenwerking met Estelle, Angie Stone en vooral Stevie Wonder zorgen voor zijn beste plaat tot nu toe.
Iets voor tien doven de lichten dan eindelijk. Vier bandleden starten een jam, en niet veel later wordt Omar met enthousiasme onthaald door een half gevulde Rotown. Niet alleen Omar, maar ook het publiek heeft er zin in. Iedereen kruipt dicht tegen elkaar aan, wat de sfeer gezellig maakt. Aan de rand van het podium begint een kunstenaar, rug naar het publiek, met veel gevoel een tekening te schetsen. Omar klinkt sterk. Zijn stem is helder en goed te verstaan. Al snel in de set worden we geconfronteerd met een nieuw nummer, 'Ordinary man'. Dit is een nummer van het nieuwe album dat binnenkort moet uitkomen, aldus Omar. Het klinkt vertrouwd maar toch ook vernieuwend. Een lekker up beat nummer met veel jazz invloeden. Het nummer wordt speels de zaal ingestuurd. Met breaks en solo’s is dit al een vroeg hoogtepunt van de avond.
Kort daarna volgt een eerbetoog aan Roy Ayers, een pionier in de jazzwereld. 'Everybody loves the sunshine' wordt door heel Rotown meegezongen. De band vult elkaar goed aan. Vanavond speelt de gitarist voor het eerst met de band. Het is niet te merken, hij draait lekker mee. Wanneer Omar het bekende deuntje van 'This is not a love song' uit zijn synthesizer laat knallen en direct na dat nummer de eerder genoemde klassieker uit 1990, 'There is nothing like this', speelt is het feest compleet in Rotown.
Na een korte break verschijnt Omar met de nieuwe gitarist op het podium om samen het nummer 'Syleste' te spelen. Een erg mooi nummer. De band sluit vervolgens feestelijk af met 'It’s so', een nummer van zijn laatste album. Hierna bedankt hij het publiek en verdwijnt Omar met band van het podium. Jammer, Omar heeft een krap uur gespeeld. De encore was erg kort, daar hadden makkelijk nog een nummer of twee in gepast. Ondanks dat lijkt het publiek tevreden. Bezoekers maken een praatje met Omar, die ondertussen de zaal heeft betreden en dansen na op de jazz en soul platen van de dj. Buiten ligt ondertussen alweer een flink pak verse sneeuw, het kan de bezoeker niet schelen. Omar heeft het publiek verwarmd en dat willen ze graag zo houden.