We hebben er een tijdje op moeten wachten, maar eindelijk is de opvolger van One Was A Snake daar. Het debuut uit 2006 is overal lovend ontvangen, dus de verwachtingen voor het tweede album van The Bullfight zijn behoorlijk hoog gespannen.

Pop noir of elektronische folkrock met een donker randje. Zo laat The Bullfight hun muziek het liefst noemen. Een betere term is ook niet te bedenken. Donkere, soms angstaanjagende, muziek met nog duistere teksten. Gitarist/toetsenist Thomas van der Vliet is verantwoordelijk voor de muziek en zanger Nick Verhoeven heeft het schrijven van de teksten voor zijn rekening genomen. Het gezelschap wordt gecompleteerd door Esther Vroegindeweij op viool, Jeroen Gahrmann op bas en Andre van den Hoek op drums en percussie.

De veelvuldige vergelijkingen van de zware stem van Verhoeven met zijn voornaamgenoot Nick Cave gaan ook voor Stranger Than The Night op. Net als de link met de films van David Lynch. Toch is het geen album om neerslachtig van te worden. Morbide melancholie wordt afgewisseld met swingende folk en jazz.

Een goed voorbeeld van laatstgenoemde is het nummer Nathalie, Strangle Me. Bijgestaan door zangeres Linda Kreuzen is dit een track waarbij men moeilijk stil kan blijven zitten. Laat je echter niet in de luren leggen door de uptempo muziek! De tekst blijft zwartgallig. Net als het jazzy The Ballad Of Martin van Dongen, waarin de vertellende zang van Verhoeven uitstekend tot zijn recht komt. Een zin als “Standing on the corner with my handgun and my daughter” maakt van de pop noir een film noir.

Voor Stranger Than The Night is aan alles gedacht: van de weloverwogen composities tot het geweldige artwork. Het plaatje van de tweede album van The Bullfight is helemaal af. Hoewel een intiem optreden van deze band in een filmhuis de perfecte sfeer zou illustreren, brengen zij onNederlandse klasse die een internationaal podium verdient!

Stranger Than The Night wordt vrijdag 23 april plaats in Watt officieel gepresenteerd en is nu ook te beluisteren op de Luisterpaal.