Er wordt de laatste tijd erg veel gepraat en geschreven over Nederbeatformatie The Madd. De Rotterdammers mochten niet klagen over het positieve ontvangst van hun debuutplaat Ongeneeslijk Beat. Het viertal heeft een succesvolle samenwerking met Dio achter de rug. Samen met de Amsterdamse rapper stonden zij afgelopen zomer op menig groot festival en nu ook nog een nieuw album.
In tegenstelling tot de eerste plaat van The Madd, hebben de heren nu het overgrote deel van de nummers zelf geschreven. De sound op The Madd Are Pretty Quick is niet veel anders dan op het debuut. De nummers op dit schijfje doen nog steeds sterk denken aan het Liverpool van de jaren zestig. Dit keer aangevuld met powerpop van een decennium later. The Madd Are Pretty Quick klinkt echter een stuk gelikter en gelaagder dan zijn voorganger. Verwacht hierbij geen diepe, wereldverbeterende doordenkers en moeilijke songs. Nee, het blijven onbezorgde liedjes over meisjes, liefdesverdriet en andere zaken waar pubers zich druk om maken.
Het Hammond-orgeltje is een groot wapen van het Rotterdamse kwartet. De melodietjes die het klavier ten gehore brengt krijg je maar moeilijk uit je hoofd. Dit is in het geval van The Madd geen straf, want het zijn vrolijke, opgewekte riedeltjes. Net als het gehele album overigens. Strijkers, blazers en achtergrondkoortjes zijn ook toegevoegde waarden op dit album. Waarmee het gelaagde van deze plaat ook meteen verklaard is.
Dat het snel gaat met The Madd moge duidelijk zijn. Het is namelijk niet alleen bij een samenwerking met Dio gebleven. Spike (Di-rect en The Deaf) is gestrikt voor het nummer We’re Pretty Quick. Eén van de nummers die na de eerste keer luisteren al lekker blijft hangen. Het meezingen van het refrein, zonder over je eigen tong te struikelen, vereist echter enige oefening. Een uptempo powerpopsong met vingervlug gitaarwerk van de Haagse virtuoos. Niet voor niets de titelsong.
In een tijd waar bonussen hete hangijzers zijn, doet The Madd daar niet moeilijk over. Ce Soir Je Vais Boire krijg je er zomaar bij. In hun eigen Rotterfrans sluiten de eigenwijze heren het melodieuze album af. Luisterend naar deze bonustrack doet het mij denken aan het losbandige feestleven van Geneviève Grad in de rol van Nicole Cruchot, de filmdochter van Louis de Funès in zijn bekende Gendarme van Saint-Tropez films.
The Madd Are Pretty Quick is een verzameling korte, maar o zo leuke liedjes die je altijd opvrolijken. Een welkome opkikker na een ‘one of those days’-dag, een energyboost als je er even doorheen zit en een gangmaker op feestjes. Ook zin om een feestje te vieren met The Madd? Aanstaande zaterdag is de officiële releaseparty in Rotown.